zondag 15 november 2009

eindejaarstocht 2009

Het zou een erg mooie rit worden al leek dat het laatste stukje tussen Amsterdam en Leiden er niet op. Gelukkig konden we bij Erik eerst een een bakje koffie in zijn appartement doen, een beetje opdrogen en daar de ergste buien afwachten, maar zo rond 12:00 uur was het droog en kon de rit aanvangen. Jammer, maar 4 piloten die het aandurfden om deze prachtige tocht te beginnen. Eerst nog een beetje schuchter op het wel erg natte wegdek en de wel hele kleine, maar ook zo leuke dijkjes, maar langzamerhand werd het wat droger en durfden we wat meer. Er was geen kilometer wegdek die niet aan aan een of andere kant aan een watertje langs liep. Geweldig wat een mooie stuurweggetjes! Onderweg nog even staan babbelen met twee tegemoet komende motorrijders tegen die deze weggetjes wel vaker deden. Via plaatsjes als Rijnwoude, Moerkapelle, Nieuwerkerk a/d IJssel, Haastrecht(lekker balletje gegeten!), Oudewater en meer van die illustere plaatsjes aan een of ander water. Teveel om op te noemen. Onderweg hoegenaamd geen spatten meer gehad en zo tegen vijfen zetten Erik ons weer keurig in Leiden af. Hier namen we afscheid van Erik en dankten hem en Wim voor het maken van hiervan. Zo rond half zeven waren we weer in Apeldoorn. hier staan een paar foto's http://coppermine.coolcastle.com/thumbnails.php?album=95 Met deze eindejaarstoer hebben we het motorseizoen weer afgesloten, maar we hopen volgend seizoen weer een aantal leuke ritten voor u te mogen organiseren. Heeft u suggesties, laat ons ze horen! Jack[img][/img]

woensdag 28 oktober 2009

VX800 Rondje Utrechttoer








Verslag VX toer Rondje Utrecht. 165 km. 25 oktober 2009

Voor deze toer was er eigenlijk vanaf het begin van de publicatie hierover al redelijk belangstelling en de organisatie was dan ook blij verrast met deze mogelijke opkomst. Echter toen de datum naderde, naderde ook een vervelend uitziende weersvoorspelling die ondergetekende zelfs deed besluiten maar eens te horen of er mogelijk ook uitvallers zouden zijn als deze verwachting zich doorzette. En dat vermoeden bleek ook wel gegrond wel want er kwamen toch wel van dit soort geluiden binnen. Uiteindelijk viel het weer enorm mee, maar vielen er toch nog wel 4 potentiële gegadigden af en kwam er ook nog iemand op het laatste moment bij. Helaas moest Erik met een lekke band op zijn heenweg naar het startpunt afbellen met een lekke band.
We startten de toer dan ook met Wim en Jannie op de Harley, Eric op zijn eigen Italiaanse dame, Ronald en Ciska (zoon en schoondochter van Jack en net respectievelijk 1 week en 5 weken in het bezit van hun rijbewijs) op hun 800 km oude Yamaha RZ6 S2, Rudi (schoonzoon van Jack) op zijn net aangeschafte Honda CBF600 SA, Jack zelf op de Honda Sevenfifty en gelukkig weer eens twee Suzuki’s VX800 van Jeroen en Arjen. Een leuke gezellige club. Net groot genoeg om te controleren. Met een paar motoren meer had je ongetwijfeld moeten splitsen, want in het drukke verkeer om Utrecht was het soms toch goed opletten dat je steeds iedereen nog bij je had.
Vanaf de Mac in Ijsselstein vetrokken we zo rond 11:15 uur en tuften we richting de Lekdijk. Man, wat een heerlijke bochtjes. Jammer dat het een 60 km/u zone is. Maar aan de andere kant denk ik ook dat 60 ook hard genoeg is. Dat dachten een paar buikschuivers echter niet en stoven met hoge snelheid ons voorbij, Jeroen met de schrik om het hart achterlatend! Hij werd namelijk zo close gepasseerd dat ze elkaar bijna raakten! Hoe komen wij motorrijders toch aan dat slechte imago! Voor ons rijdende automobilisten gingen maar vast de berm in om geen last te veroorzaken, waarbij een van hen wel erg opvallend naar links een weg in schoot zonder richting aan te geven en zonder werkende remlichten, aan de verkeerde kant van de vluchtheuvel de weg inreed! Ook asociaal natuurlijk! Maar zoals ik al zei, een mooie dijk!
Bij Wijk bij Duurstede gingen we weer het binnenland in richting Doorn, waar we links Kasteel Huis Doorn passeerden. Een van de vele kastelen die we op deze tocht zouden gaan tegenkomen. Van Doorn gingen we richting Maarn, van waaruit we richting de Pyramide van Austerlitz reden. Hier had de Zumo/ Mapsource een leuk klein tussendoor weggetje gevonden die ondergetekende dan ook braaf inreed. Helaas had ik bij het nakijken van de route dit weggetje in Google Earth niet goed ingeschat want dit bleek een ietwat verhard bospad te zijn die Ronald zijn eerste Motormomentje deed beleven! Bij het insturen naar links was er toch iets te veel blad voor de snelheid en moest hij rechtdoor sturen waar de bosjes toch wel erg dichtbij kwamen. Gelukkig had hij ABS en kon hij zonder schade zijn weg vervolgen. Wel even schrikken en hij was niet blij met de route die zijn vader had gemaakt! Gelukkig konden we weer snel de normale weg op en ging het langs Huis ter Heide in Zeist via Vliegveld Soesterberg richting Soestduinen. Helaas werden we hier door een wegopbreking verhinderd door te sturen naar Soest en moesten we helaas Paleis Soestdijk aan ons voorbij laten gaan. Ook Kasteel de Hoge Vuursche hebben we moeten laten liggen. Inmiddels liep het al aardig tegen etenstijd en besloten we de route vanaf de Lage Vuursche na de lunch weer op te pakken. Op het terras van het Pannenkoekhuis ’t Jagershuis moesten we echter bijna een veldslag plegen om nog ergens te kunnen zitten zo druk was het hier! We hebben minimaal een half uur moeten wachten op een paar tosti’s en een pannenkoek. Wat zoeken al die mensen met hun koekblikken toch in die natte bossen? Misschien de laatste mooie zondag van het jaar? Ach, iedereen heeft uiteindelijk recht op een mooie zondag, maar moeten ze dat nu uitgerekend op deze zondag doen, waar wij graag even lekker willen sturen? Na de lunch ging het richting Hollandse Rading, een klein stukje Hilversum, omhoog langs Graveland en langs het Tromphuis naar de Vecht. Langs de Ankeveense plassen naar Vreeland en zo de Loosdrechtse Plassen links laten liggend. Vervolgens over de dijk bij de Vinkeveense plassen naar Vinkeveen. Hierna via de Veenmolen naar Haarzuilens, waar we toch wel een van Neerlands mooist bewaarde Kastelen passeerden. Jammer dat je dan te weinig tijd hebt om zoiets echt goed te bekijken, maar daar moet ik dan op eigen gelegenheid maar eens naar toe! Van de wegen in dit gebied heb ik nou niet bepaald een lekker gevoel overgehouden. De ene verkeerdrempel na de andere en van een ongekende hoogte en op de meeste onbenullige plaatsen. Wanneer staat er eens een politicus op die hier paal en perk aan stelt en een vaste maat afkondigt voor deze motor en autoplezier vergallende verkeersmaatregel. Verder ging het opnieuw richting Lekdijk, maar helaas werd dit laatste stukje sturen ons niet gegund door een wegversperring. Dan maar gewoon doorrijden tot we rond 17:00 uur weer bij de Mac in IJsselstein arriveerden. Na hier nog wat nagekletst te hebben en er enige zoetigheden werden uitgewisseld kon iedereen nog even een plas doen en gingen we weer naar huis.
Een leuke tocht met aardige elementen, leuke mensen en redelijk weer!


Hier staan de foto's

http://picasaweb.google.com/Jack.Berendsen/VXRondjeUtrecht?feat=directlink

Jack

zondag 13 september 2009

de VX800 Schwarzwaldtoer

Verslag VX800 Schwarzwaldtoer 5-10 september 2009
Nu kan ik natuurlijk beginnen met het jammer te vinden dat er maar zo weinig deelnemers aan deze toer meededen, maar ik kan natuurlijk ook beginnen met het fijn te vinden dat er 5 VX800 leden (Ook Janny is natuurlijk een VX-lid) voor deze tocht tijd hadden vrijgemaakt. En door dit verslag te lezen hoop ik de thuisblijvers te laten lezen wat ze hebben gemist.

Zaterdag 5 september, Venlo-Gemünden 285 km in 6 uur 56 min.

Op 4 september waren Eric (Long John) en Erik (Erik Pegasso) al in de verzamelplaats Venlo aangekomen om daar te overnachten en zo fris aan deze tocht te kunnen beginnen. Op 5 september kwamen daar Jack(bear51) en Wim(makaki) en Janny (Wim’s vrouw) nog bij om vanaf De Kraal in Venlo te kunnen starten. Jammer genoeg was De Kraal dicht en moesten we een alternatief zoeken voor ons eerste bakje koffie en zodoende startten we zo rond 10:25 uur richting Gemünden waar we onze eerste overnachting hadden geboekt. Het eerste deel van de tocht bleef droog, maar tussen Linnich en Jullich aangekomen werd het wat vochtig en deed Wim zijn uiterste best om ons nat te houden. Dat lukte gelukkig maar ten dele. De buien bleven ons vooruit en we reden alleen maar over natte straten. Gelukkig klaarde het weer in de Eiffel lekker op en genoten we van de tocht. Een bakje koffie bij Elly’s, een echt Bikers cafe vlak voor Kipshoven aan de B57 en een lunch in Bad Münstereiffel doet de mens dan goed. Nadat we in Sennheim de Moezel kruisten deed het enorme stijgingspercentage ons weer denken aan 3 jaar geleden toen we in een soortgelijke situatie een vrachtauto tegemoet reden en wij achteruit moesten. Nog steeds de ultieme hellingproef! Rond de klok van half zes kwamen we in Gemünden aan en na wat gesteggel over de gereserveerde kamers konden we, nadat we de motoren op een afgesloten binnenplaats mochten parkeren, onze kamers betrekken. De kamers waren netjes, niet al te groot, maar goed te doen, al noemde Erik, die in een eenpersoonskamer verbleef, zijn kamer een bezemkast. Het avondeten was een grote verrassing; een Seven Seas buffet met allerlei heerlijkheden uit en rond de zeven wereld zeeën. Veel soorten vis, een of ander bruine bonen gerecht, mie, noedels, ham, meloen, salades en taartje na. Uit de kunst! We waren de laatste die bleven zitten en mochten van de eigenaar ons nog wel te goed doen aan het overgebleven toetjes buffet van een feestje in een andere ruimte. IJs, taart, mousses, slagroom en fruit vonden hun weg wel! Heerlijk!

Zondag 6 september Gemünden-Schenkenzell 305 km in 6 uur 58 min.

Na een goed ontbijt vertrokken we zo rond 9:30 uur met 315 km voor de boeg. En met Wim en Janny op de Harley voorop konden we gelijk aan de bak met een paar prachtige haarspeldbochten. En wie haarspeldbochten zegt weet ook dat er een daling of een stijging bij hoort. We gingen al gauw naar de 500 m. De natuur in Rijnland-Pfaltz is prachtig. Zelfs uitgestrekte wijnvelden met hun bijbehorende wijnindustrie. Nooit geweten! Mooie wegen, lekker ruim en dus lekker doorrijden. Jammer van al die 70 km/u borden bij elke kruising! In Hochspeijer moesten we door een wegopbreking volledig van de route af. En ondanks dat we een mooie route met mooie bochten moesten missen kwam dit ook helemaal goed uit! Het heerlijke eten van gisteren was Erik niet zo goed bekomen en tijdens de lunchpauze bij een schitterend wijnproeflokaal in Edesheim besloten we het laatste stuk via de snelweg te doen zodat Erik een beetje kon relaxen. Via de A65 en de A5 kwamen we zo lekker vlot via B33 en de E531 en een aantal tunnels en het 10 keer kruizen van het riviertje de Kinzig naar Hotel Waldblick in Schenkenzell. Een hele mooie accommodatie! Mooie kamers, lekker rustig(op de kerktoren na, die na 05:00 uur elk kwartier zijn aanwezigheid kenbaar maakte en je zodoende verplichtte het raam te sluiten!) en fantastisch eten, Rostbraten en varkensfilet met spätzle en boontjes, lekker soepje vooraf en natuurlijk een heerlijk ijsje toe, met een voortreffelijke bediening. De motoren mochten we stallen in de garage waar al een paar Engelse motoren met het stuur rechts stonden!

Maandag 7 september Schenkenzell- Schluchtsee vv. 323 km in 9:00 uur

Tijdens het (geweldige) ontbijt deelde Erik mee dat hij vandaag een rustdag zou nemen en een lekkere rustige wandeling zou gaan maken, zodat we met 3 motoren de rit naar de Schluchtsee en Titisee zouden maken. Na wat gehannes met Ik’s ingeladen route(tijdens het importeren naar de Zumo was er blijkbaar iets door elkaar geraakt zodat de route van vandaag een rondje Apeldoorn bleek te zijn. Wie het weet mag het zeggen?) was Wim wederom veroordeeld tot voorop rijden. Niet dat hij dat zo erg vond, maar als je voorop rijdt moet je toch ook de ogen regelmatig naar achteren richten en net iets alerter reageren. Maar dat is Wim wel toevertrouwd. Na een mooie aanlooproute over de L186 kwamen we op het hoogste punt van deze Schwarzwaldtoer; 1209 meter bij Bergcafe Kandel. Een mooie hoge plaats waar je zelfs de Vogezen kunt zien liggen en aan de andere kant de Titisee. Nu moet je dat wel weten als je daar staat natuurlijk en niet pas tot de ontdekking komen als je achter je PC zit en wat achtergrond informatie aan het opzoeken bent!!!! Ook een plek waar veel wordt gevlogen met de “Drachenvlieger”. Helaas (nog) niet toen wij er waren. Na deze hoge bezienswaardigheid daalden we langzaam af naar het Obertal. En dit is dus echt het Zwarte Woud. Mooie wegen, lekkere bochten. Heerlijk motorrijden in een lekker zonnetje. Om 13:20 een lekker worstje en een kopje soep gegeten bij Goldman in Schönau im Schwarzwald. Hierna ging het richting het zuidelijkste puntje van deze dag en linksom via de L146 en L151, De zgn. Hochkopfstrasse en de L150. En hoog was het daar ook nog steeds, gezien de skiliften en de daarbij horende toeristenindustrie. Bij Höchenschwander gaan we dan weer naar het noorden en rijden we voor het eerst de B500 op. Een weg waar we nog vaak op zullen rijden en die uiteindelijk veel verder naar het noorden bij Freudenstadt de Schwarzwalder hochstrasse vormt. Deze weg komt ook langs de Schluchtsee en hier moeten we natuurlijk even stoppen voor foto’s. Vervolgens richting Titisee. Dachten we! We wilden de Titisee vanaf de westelijke oever langsrijden, maar hier ging het dus mis. Afgesloten! En in plaats van even rustig te kijken waar we nu het beste langs konden zijn we op de GPS af gegaan, hopende dat die ons wel weer op het goede pad zou zetten. Het vervelende in de bergen is echter dat er vaak een berg tussen de diverse wegen zit en het op de GPS dan wel eenvoudig lijkt, maar het dat dus niet is. Uiteindelijk kwamen we weer op route van vanmorgen terecht en moesten we noodgedwongen rechtsomkeert maken en zodoende hele stukken van de route voor de tweede en zelfs de derde keer nemen! Het tempo gaat dan wel omhoog omdat je de weg iets beter kent, wat Wim dan regelmatig blauwe plekken in zijn zij opleverde omdat Janny dat soort bochtensnelheden niet altijd weet te appreciëren. Uiteindelijk weer bij de vermaledijde kruising aangekomen, kwamen we tot de ontdekking dat het bord “Umleitung” bij de eerste passage was omgevallen en we daardoor de verkeerde omweg hadden gemaakt. Ja, uiteindelijk moet er toch iets de schuld hebben! Nu dan toch maar de “Umleitung” gevolgd, waardoor we vrij simpel in Titisee-Neustadt aankwamen. Via de N172 gingen we verder naar het noorden, totdat we plotseling de schrik van ons leven meemaakten; rijdende met een gangetje van zo’n 65 km/u zagen we plotseling een broek en shirt in een greppel liggen. Tjeetje! Wat is dat? Maar ineens kwam er een hoofd bij, die eerst in een duiker van die greppel had gezeten. Achteraf wel lachen natuurlijk, maar de eerste aanblik was wel erg vreemd. Verder maar weer; door Eisenbach, Hammereisenbach naar Vörenbach waar we de L173 opreden totdat we niet verder konden door een ongeval op een hoger stuk van de route. Geen idee wat er was gebeurt, maar het was in een haarspeldbocht en daar heb je zo toch je eigen gedachten bij. Na goed overleg op ons pad teruggekeerd en de L173 in westelijke richting gevolgd zodat we via de L175 weer op de route terecht zouden komen. Jammer dan! Deze weg was afgesloten en we besloten nu dan maar, door schade en schande een beetje wijzer geworden, het bord “Umleitung” te volgen. Dus de volgende rechts dan maar. En zo kwamen we bij Furtwangen weer op de B500 en bij Schönwald weer op de route uit. Intussen begon bij een aantal van ons toch het zitgedeelte behoorlijk op te spelen en moesten we er zo nu en dan toch even af. Maar “de tied holt gien schoft” zegt men in het Westerkwartier en het liep al tegen 17:30 uur en we moesten nog een kilometertje of wat. En als je dan in een of ander Luftkurort ook nog maar 30 km/u mag schiet dat ook niet echt op. Even voor half zeven gaat dan de telefoon. Erik! Maar ja al rijdende kunnen we geen gesprek voeren en moet ik het gesprek wegdrukken. Ook Eric ontvangt een oproep en we moeten toch echt even reageren om te zeggen dat we later aan het diner zullen verschijnen. Maar het is nog maar een paar kilometer en we gokken het er op. Zo tegen tien voor zeven komen we bij het hotel aan waar we al worden opgewacht door Erik. Die had lekker kunnen wandelen en een beetje luieren en vast geen last van ’t gat! Niets bleek echter minder waar; Erik was om elf uur die morgen vertrokken en was er pas om zes uur weer geweest. Volkomen uitgeput nadat hij tijdens het wandelen lichtelijk was verdwaald en ettelijke kilometers bergop weer terug had moeten lopen. Klonk erg bekend naar wat wij hadden beleefd, maar was een stuk vermoeiender! (laat mijn kont het maar niet horen!) Het diner werd lekker buiten opgediend. Soep, sla, veel sla! Schnitzel met western aardappelen en weer een IJsje. Hierna lekker douchen, nog even wat aan dit verslag doen en lekker slapen!

Dinsdag 8 september Schenkenzell – Schaffhausen vv. 334 km in 8.55 uur

Tijdens het ontbijt bleek dat Erik gisteren toch erg veel van zichzelf had gevergd en wederom moest besluiten in het Hotel te blijven en om nu echt een rustdag te nemen. Met zijn vieren vertrokken we dus met als doel de watervallen van Schaffhausen in Zwitserland. Gelukkig was de Zumo van Ik weer voorzien van de goede routes zodat Wim nu redelijk ontspannen op de tweede plaats kon rijden en Eric zoals gewoonlijk lekker achteraan. Eric had als smoes dat hij nog aan zijn Zumo moest wennen en hem nu gebruikte als een wel heel dure MP3 speler met allerlei Hollandse hits. De volgende toer ook maar eens de troep aanvoeren! De oorspronkelijke route was van te voren iets aangepast om zodoende niet twee keer op dezelfde weg te hoeven rijden, maar hoe anders zou dit uitpakken! De rit voerde ons onmiddellijk over een wel erg klein weggetje omhoog waar aan het eind een zwarte kat niet erg onder de indruk was van drie Nederlandse motorfietsen en rustig midden op de weg bleef zitten. Ook heeft iemand daar nog een eekhoorn zien zitten. Nadat we rechts af gingen kwamen we op een zojuist geteerde en ruim van split voorziene weg terecht en ook verderop in de rit zouden we niet verschoond blijven van de Duitse Grundlichkeit om vooral veel split te gebruiken en dit te laten inrijden door een aantal Hollanders. Na een kilometer of wat reden we Triburg in. Bekend van de winkel met de 1000 klokken en van de grootste koekoeksklok ter wereld. Iedereen heeft hem gezien. Schrijver dezes helaas niet. Maar in de buurt van Sankt Georgen ging het met de gevolgde route helemaal fout. Rijdende op de L175 had er een lampje moeten gaan branden, omdat deze gisteren van de andere kant was afgesloten, maar nee hoor! “Umleitung”! En zodoende kwamen we dus op de oorspronkelijke route terecht. Jammer, maar helaas. Na weer een stuk split besloten we maar een bakje koffie te gaan halen in Vörenbach. Werd een snel bakje trouwens want de spitleggers kwamen ons snel achterop! Hierna reden we zo tegen tweeën een aantal keren Duitsland uit en Zwitserland in, en zo op Schaffhausen aan. Bij de waterval aangekomen kon ik een kleine teleurstelling toch niet onderdrukken. De grootte van dit verschijnsel viel me behoorlijk tegen. Maar dat zal aan mijn voorstellingsvermogen liggen. De terugweg verliep zonder noemenswaardige incidenten en ware het niet dat regelmatig de “kontjes” even wat rust nodig hadden! De wegen in het Schwarzwald zijn niet allemaal even vlak en het vele pleisterwerk vergt erg veel van lijf en leden en doet de vering van de motorfietsen tot het uiterste gaan. Lekker strak sturen is er al helemaal niet bij. Dat er dan een aantal buikschuivers je met angstwekkende snelheden voorbijgaan bevestigd mijn gedachte al dat de Duitse motorrijder niet zo lang met zijn banden doet als wij in Nederland. Man wat een halve zolen! Zo rond 18:30 uur waren we weer in Schenkenzell en bracht het diner ons een vleespannetje of een soort van varkens en runderstoofvlees in rode wijn saus. Met een heerlijke chocolademousse toe.

Woensdag 9 september Schenkenzell- Ulmen 449 km in 10 uur 28

En dan gaat het weer op huis aan! Erik niet! Die bleef nog lekker een paar dagen en besloot vandaag de Schluchtseeroute te doen. Wij dus richting Ulmen. Na een kleine aanloop ging het al snel weer de bochten in en bij Oberwolfach een zoveelste Luftkurort in. 30 km/u dus. Direct daarna weer een lang stuk split en dus is het tempo weer gemaakt! Via de B28 reden we de B500 op. Eindelijk de Schwarzwalderhochstrasse! Wat een geweldige weg. En op het hoogste punt natuurlijk foto’s maken. Helemaal tot Baden-Baden de ene bocht na de andere. Irritant is dan dat er altijd weer die Mercedesrijders zijn die vinden dat ze alleen op de wereld zijn en ons niet het pleziertje gunnen van een paar mooie bochten. Er voorbij gaan is onverantwoord, dus blijf je kilometers hangen achter zo’n druiloor. In Baden-Baden raakten we elkaar heel even kwijt doordat de Zumo van mij een andere route had dan de Streetpilot van Wim en deze niet zo snel de bocht om kon toen Ik dat op het allerlaatste moment deed. Stom natuurlijk want had ik een beetje vooruit gekeken op de GPS had ik kunnen zien dat de weg gewoon rechtdoor liep. Gelukkig bracht Eric ons weer bij elkaar door simpelweg voor te stellen maar even om te keren om te gaan kijken of Wim en Janny niet in de buurt stonden. En ja hoor. Om de hoek op zo’n 150 meter stonden die te wachten! Na Baden-Baden kruisten we de Franse grens en genoten we hier van een Frans bakje koffie. Het zal ongetwijfeld aan ons belabberde Frans hebben gelegen en aan de vriendelijkheid (niet dus!) van de vrouwelijke bediende dat twee van ons zich moesten behelpen met koffie dat meer leek op espresso en de andere twee met Cafe au Lait wat meer leek op koffie met de cappuccinomelk apart. Gauw weg hier! In de buurt van de Moezel moesten we naarstig op zoek naar een pompstation en als je er om zoekt zijn ze niet vinden. Zelfs de GPS had er weinig zin in. Uiteindelijk rond 18:00 uur in Morbach een pomp gevonden en het laatste stuk ingezet. Niet nadat we het hotel in Ulmen hadden gebeld om te zeggen dat we niet voor zessen daar zouden zijn! Ze zouden het eten we warm houden! Nog erg mooie weggetjes waren hierna ons deel, maar ook nu weer speelden onze achterwerken aardig op en moesten we regelmatig even pauzeren. We zaten inmiddels al weer zo´n 9 uur op de brommert! Uiteindelijk maar toegegeven aan wat we al veel eerder hadden moeten doen; de snelste route naar het Hotel! Rond 19.45 uur reden we Ulmen in en moesten we nog even ons best doen om de Burgerstube te vinden. Dankzij een behulpvaardige Ulmenaar kwam aan de zoektocht snel een eind. De Burgerstube bleek een uitstalkraam te zijn van oude, nostalgische zaken en Janny voelde zich hier gelijk thuis. Dankzij een heerlijke schnitzel met sla en patat kwam er weer wat kleur op de wangetjes van onze wereldreizigers. Het diner werd afgesloten met ijsje. Zie de foto´s.

Donderdag 10 september Ulmen-Apeldoorn 317 km in 5 uur

Na het ontbijt, wat ietwat magertjes afstak tegenover de ontbijttafel in Hotel Waldblick, besloot Eric volledig op zijn Zumo te vertrouwen en ging hij via de snelst mogelijke route op huis aan. Via de A1, de A3 en de A31 kon hij om kwart over twee sms´en dat hij veilig was thuis gekomen. Wim, Janny en ondergetekende deden daar iets langer over omdat we in eerste instantie probeerden via de kortste route op Arcen aan te gaan, alwaar we de lunch wilden gebruiken. Door de voortdurende regenval kwamen we daar echter al snel op terug en besloten we dan toch maar de snelste route te nemen. En om half drie kwamen we in Apeldoorn aan.

Een totale reisafstand (van mijzelf) van 2148 km., 102 liter benzine (1 op 20,91) en 300 cc. motorolie

Een schitterende toer in een prachtig motorland waar ik zeker nog eens terug kom.

Reisgenoten, nogmaals hartelijk bedankt!

Jack

maandag 17 augustus 2009

VX Tocht door het Teutenburgerwoud


Zoals inmiddels gewoonte hier een verslagje van de Teutoburgerwaldtoer van afgelopen zondag. s'morgens om 08:00 uur reden wel 2 leden van de VX800 club van het parkeerterrein van de meubelboulevard in Apeldoorn naar het verzamelpunt van deze Toer in Ledden. Nou ja verzamelen! Welgeteld een ander lid had zich voor deze tocht in het Duitse Teutoburgerwoud gemeld. Maar van verzamelen was toch ook al geen sprake, want rijdend op de A30 kwam ons ineens een rood monster voorbij. Naar schatting met zo'n 160 km/u. Ineens; herkenning! Long John! Op een BMW . Waar oh waar is de Duc? We zouden het in de loop van de dag wel horen. Bij Haus Keller in Ibbenbüren - Laggenbeck, Steinfurt zou het vertrekpunt zijn dus daar reden we maar heen.

Begroeting over en weer en op naar een bakje koffie met de gebruikelijke appeltaart. Jammer dus, Haus Keller war geschlossen bis 11:00 Uhr. Natuurlijk! Eerst moest de kerk uit zijn die er tegenover lag. Och, de eerste de beste kroeg zouden we wel snel vinden. Dus de Garmins en de motoren gestart en achter de routebeschrijving aan. Maar kroegen die open waren werden op dit onchristelijk vroege uur, het was inmddels 10 uur geweest, niet gevonden. Goed! De BMW van Eric, nou ja van zijn broer, want de DUC stond al op de aanhanger voor de vakantie naar Oostenrijk, lust nogal wat als je met van die hoge snelheden vanuit het Groninger land komt sjeezen en dus werd een pompstation gevonden die ook koffie verkocht. Tenminste als de eigenaar ook water in het apparaat doet! En appeltaart had ze al helemaal niet en hebben we maar een KitKat en een Lion genomen. Inmiddels hadden we de de eerste kilometers er al opzitten. Nog niet spectaculair interessant trouwens. Beetje saai zelfs! Maar dat werd alras beter. Onvermoede mooie bochten en hoogteverschillen werden afgewisseld met kleine ruilverkavelingsweggetjes met erg veel split! (waar heb ik dat meer gezien dit jaar!) Helaas heeft de plaatselijke wegbeheerder gemeend bij elke leuke bocht een snelheidsbeperking te moeten plaatsen. Snelheden boven de 50 km/u werden zelden gehaald. Er was zelfs een gedeelte bij, de K314 tussen Niewedde en Vehrte, die op zaterdag en zondag voor motorrijders gesloten was. Das haben wir naturlich nicht gewüsst. Wir sind Holländer! Maar goed daar kwamen we zonder kleerscheuren doorheen. Wel zaten een paar kilometer verder een groepje Polizisten op een muurtje. Zo aandoenlijk! En een stond erbij met zo'n soort stopbordje. Niet voor ons gelukkig! Nog weer even verder, net in een paar interessante bochtjes waar je weer eens maar 50 mocht, werden we door tegemoet komend verkeer gewaarschuwd voor een snelheidsmeting. Nou ja, zolang de Duitsers lekker van voren blijven knippen hoeven wij motorrijders alleen maar lief terug te zwaaien. Gelukkig hebben we nog geen kenteken aan de voorkant! Totdat Minister Heurlings dit stuk heeft gelezen en dit doorbrieft aan zijn Europese collega's die er vervolgens een Wet van maken om ook motoren een kenteken aan de voorkant te geven. Intussen was het tijd voor de lunch geworden en zochten we een gelegenheid om onze koffiebehoefte op peil te krijgen. Ah, daar was Hotel/Restaurant Lindenhof. Leuk terrasje, in de schaduw van een boom! Heerlijk! Eric moest binnen alleen wel even zijn charme in de stijd gooien om ook nog bediend te worden. Maar ja, sie hat sich entschüldigt! Er was een gezelschap binnen en ze was erg druk. Helaas was een kroketje met brood hier niet te koop en besloten Wim en ik ons maar te beperken tot een bakje koffie, die overigens nog wel gezet moest worden, want ze keek wel heel bedenkelijk toen we dat bestelden. Eric had geen brood bij zich en ging voor de nummer een op de kaart. Na ettelijke minuten, koffie zetten natuurlijk, kwam er een mooie kop soep voor Eric. "Hoort bij het menu" en "u krijgt ook nog een nagerecht" was het antwoord op Eric's vraag of hij dat besteld had. Goed, we hadden de tijd. Na een uurtje of anderhalf had Eric zijn overvloedige maaltijd tot zich genomen en konden we weer op pad. We hebben natuurlijk nog wel betaald, maar dat mocht al helemaal geen naam hebben en weet je weer dat in Duitsland bent waar de verblijfkosten toch behoorlijk lager liggen dan in andere delen van ons Verenigd Europa. Nou, van de middag is niet veel te meer te melden dan dat ik bij de morgen al heb gemeld. Al met al toch een hele leuke, afwisselende tocht waar helaas door de vele snelheidsbeperkingen het echte motorrijders stuurplezier is weggenomen. Bij het eindpunt in Leeden namen we afscheid van Eric in de wetenschap dat zijn deelname aan de meerdaagse op zeer losse schroeven staat. Jammer. Maar de mogelijke nieuwe baan en/of de zorg voor zijn broer heeft natuurlijk prioriteit! Op de kruising A30- A31 verdween Eric even snel uit ons gezichtsveld als dat hij er 's morgens in was gekomen! Wim, bedankt dat je weer eens vooraan hebt gereden, Eric bedankt voor het achteraan rijden, en ikzelf voor het schrijven van dit stukje. Wir sehen uns! Jack

zondag 26 juli 2009

Nou ja, verslagje dan maar.

Zo rond half negen verzamelden een vijftal leden van de VX800 club uit Noord en Midden Nederland zich bij het zo langzamerhand vertrouwde adres In Apeldoorn, waar Janny de Geus natuurlijk weer de koffie klaar had. Han uit Coevorden, Eric uit Groningen en Wim, Peter en Jack uit Apeldoorn. Rond 09:00 uur reden deze lieden onder de bijna vanzelfsprekende leiding van Wim richting Brabant , om in Drunen Aad te ontmoeten en daar aan de werkelijke tocht te beginnen. Uiteraard moesten we wel weer de de nodige verkeersovertedingen maken om op het verzamelpunt te komen omdat men gemeend had de weg vlak voor de Drie Linden af te sluiten. Nadat natuurlijk eerst de gebruikelijke koffie met appeltaart was genuttigd vertrokken we zo tgen elven. Het werd een mooie rit, maar Duinen heb ik niet gezien. Niet in Loon en niet in Drunen. Wel vreselijke hoge drempels aan de Esbeeksedijk. Zo hoog zelfs dat ze met Google Earth te zien zijn. Misschien dat die bedoeld werden? Zo rond het middaguur toen Belgie in de verte even gloorde, bij een frituur even een balletje, worstje en puntzak patat gehaald. Was in Poppel geloof ik. Hierna op Vlijmen aan waar we zo rond 14:35 uur op het terras van Hotel Restaurant Prinsen plaatsnamen. Absoluut een leuke niet te lange rit onder prima motorrijdersweer. Na een bakje of een glaasje weer op huis aan. Wim bedankt voor het voorrijden, Jannie bedankt voor de koffie en alle meerijders bedankt voor het gezelschap. Tot een volgend keer! Jack



voor de foto's :http://coppermine.coolcastle.com/thumbnails.php?album=92









zondag 5 juli 2009

Apeldoorn – Gibraltar
20 juni 2009 – 2 juli 2009

Van gravillons(gravel), loslopende honden en muggenbeten

Hoe kom je er op om een reis als deze te beginnen? Tijdens een aantal gesprekken met Wim had ik zo eens laten vallen dat mijn zus al jaren in Spanje woont en dat ik daar wel eens op de motor naar toe zou willen. Nooit gedacht dat Wim dit zou onthouden. Maar tijdens een van de VX-tochten, ik dacht de Maas en Waal-tocht die we samen met Jos reden, en waarbij Jos over zijn Noordkaap reis vertelde, riep Wim spontaan of wij dan niet eens naar Spanje zouden kunnen reizen. Hij had het er al met de vrouw over gehad. Eigenlijk wilde hij ook wel eens naar de Noordkaap, maar naar het zuiden trok hem ook wel. En ja, toen moest ik de vrouw nog overtuigen. “Gewoon doen”, was haar antwoord. “Zo lang je het nog kan, moet je gewoon doen”.
En dan beginnen de voorbereidingen. Wanneer past het ons allebei, hoe lang, kunnen we bij mijn zus terecht, zijn de motoren er toe in staat, hoe overnachten we, en waar gaan we langs, hoe eten we?
Vooral het plannen van de route heeft erg veel tijd gekost; eerst zouden we de eerste 2 dagen overnachten in een hotel vanwege de mogelijke mindere weersomstandigheden en dan vanaf Zuid-Frankrijk in de tent. Bij de route moet je dus een redelijke afstand proberen te overbruggen die dan ook weer bij een hotel of kampeerplaats eindigt. In een aantal gezamenlijke sessies werden de routes bepaald. We planden ongeveer een uurtje of 10 per dag op de motor te zitten en dan zo om en nabij de 500 km. te kunnen rijden. Hieronder kunt lezen hoe dit is uitgepakt.
Uiteindelijk hadden we besloten, gezien de weersvooruitzichten, te proberen alle overnachtingen in de tent te doen. Wim had nog een lichtgewicht trekkerstent die snel was op te zetten. Ik had voor de gelegenheid nog maar even een slaapmat gekocht van 5,5 mm. en even een ASCI-campinggids gehaald die de nodige kortingen moest garanderen. Ook besloten we zelf te gaan koken, dit eigenlijk louter om budgettaire redenen en om ons tijd te besparen.

20-6 Dag 1. Apeldoorn – Plombière les Bains 628 km. 9.49 uur

Voor mij begon de tocht om 7:30 al bij mij voor de deur; uitgezwaaid door Tineke reed ik af naar Wim’s huis, waar Wim al kant klaar stond. Bezakt en gepakt vertrokken we zo rond 8:00 uur bij Wim, uitgezwaaid door Jannie en Remco.
Het eerste deel van de dag zouden we, voornamelijk om kilometers te maken, afleggen via de autosnelwegen van Nederland en Duitsland, om via Luxemburg Frankrijk in te rijden en vanaf Metz de N- en D-wegen te nemen. Dit ging erg gesmeerd en tot op de A61 bleef het droog. Hierna tot in Luxemburg wat kleine buitjes, maar echt nat zijn we niet geworden. Vanaf Luxemburg geen regen meer gezien en het werd langzaam warmer.
Onderweg heel veel langs de Moezel gereden en die uitzichten deden ons weer denken aan die schitterende tochten langs de Moezel en Eifel met de VX-club.
Uiteindelijk uitgekomen in het dorpje Plombière les Bains op Camping l’Hermitage. Een terrassencamping met erg vriendelijke eigenaren, die ons zelfs blokken brachten voor onder de zijstandaard, maar hiervoor veel te dik bleken en we ze uit goed fatsoen maar achter het achterwiel hebben gelegd. Eenvoudig sanitair, maar wel schoon.
Tentje opgezet en de meegebrachte bami van thuis opgewarmd. Het koelde hard af en we hebben nog even in het dorpje tegen een zonovergoten muur onze warmte weer opgedaan.

21-6 Dag 2. Plombière les Bains – Saint Laurer du-Pape 503 km. 10.25 uur

Om 08:20 weg gereden met lekker droog weer en niet te warm. Wel mooie brede wegen, afgewisseld met weer heel slechte, maar vaak voorzien van Gravillons, split zouden wij zeggen. Een term die ons de hele route zou vergezellen. Heel vervelend en erg lastig rekening mee te houden, zoals ik de motorrijder niet hoef te vertellen. Ook wat waarschuwingen voor vallende stenen, maar daar moet je gewoon op letten en hoeven niet tot problemen te lijden. Erg veel mooie vergezichten, waar je echter niet voor elk mooi plaatje kunt stoppen, want anders loopt je gemiddelde wel erg veel achterop. Langs de Rhône en de Isère. Grenoble en Annecy links laten liggen en via Aix les Bains richting Vallence naar Saint Laurer du-Pape op Camping La Garenne. Nederlands team verwelkomde ons als of we er al jaren kwamen. Lekker plekje gevonden en toen bleek dat er voor 98% Nederlanders stonden. Dus er kon makkelijk een praatje gemaakt worden. Gezellig! Lekker naar het buitenland, maar wel naar een Nederlandse camping!

22-6 Dag 3. Saint Laurer du-Pape – Preixan 452 km. 11.15 uur

Om 07:30 uur vertrokken. Erg mooie uitzichten, maar heel veel slechte wegen. Weer erg veel reparatiewerkzaamheden en dus weer erg veel split. Wat een ergernis!
Na 200 km kwamen we op de D907bis, een weggetje wat meer weg had van een veredeld zandpad met hier en daar wat asfalt dan dat er ooit asfalt had gelegen. Wie dit stuk van de route er in had gezet had geen idee wat een ellende hij aanrichtte. En dat over een 21 km. Foei, wat een rot stuk. Maar ja, dat brengt achteraf wel de charme erin. Hierna dwars door de natuurparken van de Cavennes. Erg mooi, maar op sommige plaatsen erg dor. Veel dode bomen.
Uiteindelijk uitgekomen bij Brug van Millau, waar de hoogste brug van Europa staat. Niet erover, maar er onderdoor. Das veel interessanter! Een erg imposant gevaarte van 343 meter hoog, iets hoger dan de Eiffeltoren.
Hier ook de eerste loslopende hondjes. Keffende Pekineesachtige beestjes die eerst meelopen en dan snel verdwijnen. Eigenaren? Geen idee. Veel mensen zie je sowieso niet buiten, laat staan dat je kan zien wat er achter de ramen gebeurt want alles zit potdicht. Zal wel tegen de warmte zijn! Ook op wegen gereden waar je kilometers geen mens tegenkomt. En lekker de sokken erin als het een mooie weg is en je helemaal het lazarus schrikken als er dan wel ineens een auto met dezelfde bloedgang de bocht om zeilt. Dus altijd binnen je lijntjes blijven want je weet maar nooit! De Fransen rijden over het algemeen toch erg snel en ruig. En echte plakkers. Wij probeerden toch altijd keurig binnen de maximum snelheid te blijven, maar daar hebben de Fransen nog nooit van gehoord. De Spanjaarden ook niet trouwens. Wel veel camera’s, maar die gaf de Zumo keurig allemaal aan. (hoop ik) En de Mistral, de hete wind die sterker was als voorgaande jaren blies je hele weg warme lucht in het gezicht.
Zo rond 18:44 reden we de Camping Air Hotel Grand Sud op, nadat de GPS ons de camping op een kilometer of twee aan de andere kant van de weg op had gestuurd. Zou de camping wel geweest kunnen zijn, maar dan lang geleden. Gelukkig had ik bordjes gezien die ons de goede weg weer op stuurden. Een camping met een wel erg aparte manier van sanitair. Veel hokjes her en der met toilet en afwasbakken, maar helaas maar een centraal douche- en washok. En die lag wel 200 meter van onze kampeerplek. Als je terug was op je plekje kon je weer douchen! Weer veel Nederlanders, maar die kom je overal tegen!

23-6 Dag 4, Preixan – Alcañiz 440 km. 9.32 uur

Hier ging het op de Pyreneeën aan. Via mooi kleine weggetjes richting Andorra, waar de wegen groter werden en de tunnel was afgesloten, en de weg weer eens was opgebroken. Soms zijn de Fransen net Nederlanders! En dus weer dat verd… gravel. In het stadje even elkaar uit het ook verloren omdat we onze GPS-en niet begrepen, maar uiteindelijk toch boven in het plaatsje van een mooi uitzicht kunnen genieten. Hoogte 2416 meter!
Via mooie wegen, jammer van de vele split en stenen, naar beneden naar Andorra La Vella. Een groot hoteldorp! Richting de douane. Hier werden werkelijk alle voertuigen aangehouden en dat verwachtten wij dus ook. Een douanier wuifde ons ergens heen, maar er was nergens een opstelvak over dus besloot Wim maar door te rijden. Na ongeveer een kilometer kwam er ineens een Politiewagen achter ons rijden en we verwachtten dat we zouden worden aangehouden, maar dat gebeurde niet. Wel bleef hij kilometers hangen en konden we niets anders doen dan ons maar gewoon aan alle regeltjes te houden. Eindelijk sloeg hij af en konden we weer opgelucht ademhalen.
Er volgden prachtige wegen in afwisselend landschap. Na een tankbeurt werd Wim vriendelijk toegezwaaid door een wel erg opzichtig geklede juffrouw en even later weer door wel 2 juffrouwen. Hoertjes dus die hier langs de weg probeerden hun waar aan de man te brengen. Nog even gestopt bij Embalse de Mequinenza, een groot stuwmeer in de Elbe. Hier zagen we vissen gewoon vanuit de hoogte zwemmen. Oh, daar zou ik nog wel eens een hengeltje uit willen gooien. Hele grote meervallen zouden hier moeten zitten! Toen we in het plaatsje Alcañiz aankwamen reden we pardoes tegen een LIDL op. He, een bekende supermarkt! Even boodschappen doen. Inmiddels was de temperatuur ras opgelopen naar 34 graden of zo iets en was gebleken dat kaas en vleeswaren daar niet zo goed tegen konden in een koffer achterop een motor zonder koeling. Letterlijk gesmolten kaas. Gelukkig had Jannie ons voorzien van verschillende soorten verpakte jam, dus dat moest dan maar tussen de boterham. Bij de LIDL vonden we een goed alternatief voor de warme maaltijd: zakjes met rijst in 3 verschillende smaken, die na toevoeging van 500cc water en 5 minuten koken een prima voedzame maaltijd vormden. Een appeltje toe en we konden weer vooruit.
Rond 17:46 uur kwamen we op de camping la Estanca aan. Zo te zien een dorre boel! Met even dorre dame die ons vertelde dat we overal konden staan. Er zaten alleen een paar mensen in de huisjes aan de andere kant van het toiletgebouw. Een plekje gezocht met een beetje schaduw, want in deze woestijn was dat wel nodig. Uiteindelijk bleken er nogal wat mieren te zitten, die gemeen beten en hele kleine mugjes die nog gemener waren! Lekker even wat rondgelopen langs het water en tot ’s avond laat in alleen een korte broek op een bankje bij de speeltuin gezeten en ons logboek bijgehouden. En dat hadden we beter niet konden doen! De volgende dag zaten we onder de muggenbulten of zo iets, terwijl Wim, die ogenschijnlijk ’s avonds nog geen last had nu onder de grote bulten zat en mogelijk een grote zandvlo mee in zijn slaapzak had genomen. En jeuken!!!

24-6 Dag 5 Alcañiz – Moratella 562km. 11.47 uur

In het begin mooi strakke wegen, maar uitzonderingen zijn er dus altijd. Een pad van wel 20 km. was meer een veredeld zandpad. Alweer met veel split! De CM wegen waren erg goed te berijden. Na ongeveer 1,5 uur rijden zijn we gestopt bij een verlaten stuwmeertje nog behorende bij het stroomgebied van de Ebro. Hier stond een bord met een tekst dat er over weg beesten konden kruipen die voor slipgevaar konden zorgen. Of zoiets. De juiste vertaling zal ik nog eens voorleggen aan mijn zus. Ook hier stikte het weer van de vis in dat meer. Verder ging het op de A-228 richting waar me de geur van het gebied opviel, maar niet valt te beschrijven. Hier zag ik ook een 5 tal gieren zweven en verderop een arend. Ook viel mij ter hoogte van Eros de Abajo de geweldige kleuren schakering op van de rotsen. Geel, rood, bruin, echt geweldig om te zien. Richting Tuèjar, Requena en Almansa. Via de CM-3215 (door Claire in de Zumo uitgemaakt voor de Centimeter 3215) zouden we bij Ontur om Helin heen rijden, maar hier had men gemeend de weg om de zoveel meter open te breken zodat we na een kilometer of wat weer terug moesten. Maar onze GPS systemen brachten ons toch weer op de uitgestippelde route. Helaas kwam Wim ergens op de deze route ten val doordat hij iets te plotseling moest stoppen omdat ik de bij een rotonde de weg naar de supermarkt niet zag. Het voorwiel gleed weg om de gladde betonnen ondergrond en vervolgens kon zijn rechterlaars ook de grip niet vinden. Schade viel gelukkig mee; alleen een afgebroken rechter knipperlicht voor, die met ducktape weer gerepareerd werd en de hele reis verder dienst heeft gedaan. En natuurlijk een gescheurd ego al schijnt Wim dat niet te hebben. Ook hier weer die hoge temperaturen. + 30C en dat de hele weg.
Om 18:53 kwamen we aan op Camping La Puerta bij Moratalla. Ergens hoog in bergen aan het eind van weg. Alleen maar een paar Spanjaarden die in deze boscamping een vroege vakantie vierden. De kinderen hadden net dat weekend vakantie gekregen en dat voor 3 maanden! Helaas werden we op deze camping ook weer dwars gezeten door de kleine prikkers en de bulten op onze benen waren niet meer te tellen. Ergens onderweg maar een tube prikweg gekocht en dat bracht enige verkoeling van de jeuk.

Dag 6 25-6 Moratalla – Fuengirola 503km 12.10 uur

Via de grote Autopista’s en N-wegen naar Granada. Waar we in een enorme verkeerschaos terecht kwamen en waar we uiteindelijk weer in omgekeerde rijrichting gingen als waar we naar toe wilden en via allerlei verkeersovertredingen weer het goede pad op kwamen. Wat een stad! Uiteindelijk vond Wim zijn GPS een route naar de Sierra Nevada, maar kon het toch niet laten even een uitglijder te maken in de hondenpoep. In een straatje zo groot als een postzegel, met een stijgingspercentage van zo’n 20%, moest de motor gekeerd worden en er op letten dat je niet weer in de hondenpoep stapte. Toch de weg gevonden naar de Sierra alhoewel onze beide Garmins het absoluut niet met elkaar eens waren. Wim’route liep langs de rechterkant van de berg, die van mij langs de linkerkant. Heel vreemd als je bedenkt dat we allebei dezelfde routes hebben geladen. Via leuke wegen en bochten vlotjes naar boven. Hier hebben we erg lang genoten van het enorme uitzicht op de hoogste top van Zuid Europa. De Garmins gaven 2560 meter als hoogte aan. Hier op de parkeerplaats troffen we een paar Duitsers aan die in diverse types Volkswagen op deze hoogte de afstellingen optimaal moesten zien te maken voor hun fabrikant. Na diverse foto’s genomen te hebben gingen we weer naar beneden. Mooie stuurwegen die helaas door het verkeer niet optimaal benut konden worden alhoewel een buschauffeur erg vriendelijk was om ons aan te geven wanneer we er langs konden. Richting Velez Malaga, door allerlei kleine dorpen met vele mooie bochten. En weer was mijn Zumo het niet eens met Wim zijn Garmin. Ik zou boven Malaga zijn langs gegaan en Wim ging er onderlangs. En dat leek leuk op papier, mooi langs de kustweg, waar het overigens zo hard waaide dat de golven hoog opspatten en een mistig zicht gaven over de weg. Toen kwam Malaga en weer een enorme verkeersdrukte. Wat wil je ook midden in de spits. Gelukkig kwam er via de A7 een eind aan dit gemodder en konden we kilometers maken richting Fuengirola. En hier liet de GPS ons weer in de steek, maar konden we via mijn eigen krakende geheugen via de afslag Los Boliches weer op het goede spoor komen en dat dankzij allerlei eenrichtingswegen richting het huis van mijn zus. Die stond ons al op te wachten en had voor de geteisterde fietsen een lekker plaatsje in de garage van het complex. Zo in de buurt van 20.12 uur stapten we eindelijk af. 3 nachten niet in een tentje en op een echt matras.

26-6 Dag 7 Rustdag

Beetje aangeklooid, beetje gezwommen, even naar de boulevard geweest en daarna lekker gebarbecued, voortreffelijk aangestoken op Argentijnse wijze door de vriend van mijn zus. Bloedworstjes, hele ribstukken met de entrecôte er nog aan en heerlijk worstjes, geserveerd met allerlei zelf gemaakte sausjes en een stukje brood en niet te vergeten de eigen bereide zoete aardappel frites. En overal gebruik maken van de eigen gekweekte kruiden. Heerlijk.

27-6 Dag 8 Fuengirola – Gibraltar- Fuengirola 317 km. 10.02 uur

Zouden we eerst via Coin naar Ronda, werd ons dit ernstig afgeraden door mijn zus. Allerlei opbrekingen zouden het er niet leuker op maken. Dus via de gewone weg bij Marbella omhoog naar Ronda. Wat een weg en wat een motorrijders. Het is ook niet verwonderlijk dat Spanje zoveel talenten heeft in de motorsport. Hier kun je leren sturen. En zonder dat iemand je haarbreed in de weg legt. Alleen jammer van die automobilisten die ook naar boven of naar beneden willen!?! Policia of Guardia Civil? Niet gezien! Zo rond 10:00 uur waren we in Ronda waar natuurlijk de brug moesten fotograferen en meer van die soort dingen. Hierna via weer fantastische wegen naar Gibraltar met een onderbreking vanwege de enorme ooievaarkolonie die daar alle masten van de elektriciteitsfirma in gebruik hadden en druk bezig waren hun jongen te leren vliegen. In Gibraltar aangekomen een enorme drukte bij de douane waardoor we besloten, maar niet naar binnen te gaan. Dus na de gebruikelijke foto’s weer proberen terug te komen op de A7. En dat was niet eenvoudig, zelfs niet, of beter, dankzij onze GPS. Elkaar zelfs even uit het oog verloren in de oude stad La Linea, maar gelukkig bracht de telefoon uitkomst en besloten we maar af te gaan op ons eigen gezonde verstand. Na eindelijk de A7 gevonden te hebben konden niet om de tol heen, €1,40 om op de A7 te mogen blijven. Via de A7 weer op Marbella aan om ons nog even te vergapen aan de dure auto’s en boten die daar liggen, maar waar mijn Zumo ons niet heen stuurde en ik me te laat realiseerde dat we er al voorbij waren. Omdat Wim helemaal niet van dat protserige is en ik het allemaal al eens gezien had zijn we dus maar strak door gereden om om 17:45 uur weer bij zus te zijn. Klein uitstapje maar!

28-8 Dag 9 Fuengirola – Aranjuez 538km. 9.34 uur

Om 08:00 uur uitgezwaaid door Django en Jose om via de kustweg Langs Benalmadena en Torremolinos langs Malaga te rijden omhoog richting Jaen. Oei! Alleen maar grote weg, maar schiet wel lekker op en voordat de zon op zijn hoogst is de meeste kilometers maken. Even afgestapt bij het Embalse de Iznajar. Een geweldig mooi meer met weer een enorme visstand die vanuit de hoogte goed te zien is in het heldere water. Vlak hierna gebeurde het bijna onvermijdelijke; op een leuk weggetje, de A.333, reed ik voorop met op 50 meter achter mij Wim. Ineens was daar die hond die met mij meeliep, maar toch weer terug ging naar de berm. Maar in mijn spiegel zag ik dat de hond weer terug de weg op kwam en richting Wim liep. Die kon niets anders doen dan gas geven in de hoop de hoop de hond voor te blijven, maar toch wist de hond de motor nog te raken; tegen het voorwiel en de zijkant van de Suzuki. Wim bleef wonder boven wonder gewoon rechtdoor rijden en de hond vloog in de berm. Door achteropkomend verkeer waren we niet in staat af te stappen en hopen dus maar dat de hond het nog goed maakt. Daarna bestond het uitzicht alleen maar uit laagstammige olijfbomen die in grote aantallen aanwezig waren en bij sommige olieperserijen zelfs zorgden voor een enorme olijfoliegeur- en rook. Alsof je achter een auto reed die op plantaardige olie reed. In Preigo de Cordoba moesten we door een bereidwillige Spanjaard weer even op de goede weg geholpen te worden richting Jaen, vanwege een wegafsluiting waarbij wij een dusdanige richting opreden waar het zo steil afliep dat de plaatselijke bevolking ons dit ten stelligste af rade. En dat begrepen zelfs wij!
Uiteindelijk kwamen we aan bij het doel van de dag; de molens van Don Quichot en Sancho Panza in Alcazar de San Juan en Campo de Criptana. Mooie foto’s natuurlijk, maar verder een kale vlakte in een zinderende 32 – 34 graden. Even later werd het even erg donker en leek het te gaan regenen, maar meer dan 10 druppels heb ik niet op het vizier gezien. Kan ook haast niet bij die temperatuur want voordat de druppels beneden zijn, zijn ze al verdampt. Om 17.46 uur kwamen we aan op Camping International Aranjuez. En weer die beestjes. Hele kleine vliegjes plaagden ons onophoudelijk terwijl wij niemand anders er last van zagen ondervinden. Wel lekker gezwommen in zwembad aldaar.

29-6 Dag 10 Aranjuez – Roncevalles 571km 10.07uur

We wilden deze plek zo snel mogelijk verlaten en ’s morgens om 7:45 uur waren we klaar om te vertrekken, maar een overijverige bewakingsambtenaar liet ons niet de poort uit gaan. Wij stonden keurig te wachten en waren eigenlijk van plan om op een onbewaakt moment gewoon over het voetpad te vertrekken, toen we gered werden door een binnenkomend dienstvoertuig en wij dus gewoon in de weg stonden. Toen dus de poort openging waren we snel vertrokken. Al na 20 minuten in de file bij Madrid en tot overmaat van ramp liet mijn Zumo ineens weer een rechte lijn zien naar het volgende waypoint en moest je zelf maar zien hoe dit op te lossen. Helaas zaten we toen al op de verkeerde afslag en moesten we ongeveer 20 minuten omrijden om weer op de route te komen. Daarna redelijk op weg naar een ander cultureel doel van onze trip; Het Monumento Nacional de Santa Cruz del Valle de los Caídos (Het Heilige Kruis van de Vallei der Gevallenen). Hier liggen ook José Antonio Primo de Rivera, de oprichter van de fascistische partij en Francisco Franco begraven. Een dubbel vreemd idee voor de Spanjaarden. Een herinnering aan het fascistisch regime en een eerbetoon voor hen die vielen.
Toen we daar tegen 10:00 uur aankwamen bleek het dicht; alle maandagen gesloten. En ondanks aandringen bij een bewaker mochten we niet naar binnen. Erg jammer. Hierna op een klein stukje A-weg na, alleen maar op N-wegen gereden terwijl de temperatuur naar de waarde van 35C opliep. Zo tegen 16:00 uur werd het mij allemaal iets te veel en moest ik afstappen en drinken en eten om weer een beetje op krachten te komen. Daarna via de N.35 op Roncevalles aangereden, waar we naar Camping Espinal zochten. Er was echter een camping vlakbij het laatste tankstation en daar zijn we dus maar heen gegaan. De bediende bij de receptie was nauwelijks aan het verstand te brengen dat ik toch echt niet kon wachten tot de receptie de volgende dag openging en ze mijn paspoort weer terug wilde geven, wat ze wilde innemen, en we veel vroeger wilden vertrekken. Er moest iemand bijkomen die Engels sprak. Uiteindelijk kreeg ik stiekem mijn paspoort en mochten we gaan. Camping Urrobi was een mooie grascamping waar we ongestoord door muggen en ander gedierte in het gras konden liggen. Na op Internet nagezocht te hebben bleek dat dit uiteindelijk toch de bedoelde camping moet zijn geweest.

30-6 Dag 11 Roncevalles – Beauville 449 km. 11.52uur

Dit moest de tocht der tochten worden. En eigenlijk was dat ook zo. Via een leuke snelle aan rijroute zouden we de Col d’Aubisque, de Col du Tourmalet en de Col d’Aspin aan doen. In het voorbijgaan ook nog even de Col de Marie Blanque gedaan. Voor de goede orde: alle Cols vanaf de verkeerde kant benaderd. Dus niet vanaf de kant waar de Tour de France deze bergen heeft beklommen. En toen dus de Aubisque(1700m). Slechte wegen er naar toe. Weer veel gravillons, wel goed aangegeven door de Fransen overigens en ook wanneer het weer over is. Slechte stuurwegen dus. Tussen en Espinal en de Aubisque in hielden we keurig de route aan die we vooraf gesteld hadden. Ik tenminste want Wim had weer een andere route in zijn GPS. En zo kwamen we over een geitenpaadje langs diepe afgronden en prachtige dalen over een kilometer of twintig. Ergens halverwege stond een eenzame camper en kwam ons een vrouw in een oude auto ons tegemoet. Zal wel kaas moeten halen want dat scheen daar ergens boven op die berg te koop te zijn. Alleen de foto’s laten zien wat ik hier niet kan vertellen. Pokkenweg, maar prachtig! Iets voor een All road machine maar niet voor twee zwaar bepakte toerfietsen. En weer heeeeeel veel gravillons. Die toen wij voorbij waren keurig werden opgeveegd door een tegemoet komende veegmachine! Hierna dus de Tourmalet(2215m). Hier kwamen we achter een stel slecht stijgende auto’s te zitten zonder een manier te vinden hier voorbij te gaan. Misschien een geluk bij een ongeluk want vlak voor we boven waren begon het te hozen! Heel snel konden we bij het plaatselijke winkeltje schuilen en nat zijn we dus niet geworden. Het begon steeds harder te regenen, te hagelen en te onweren en dan ben je wel heel dichtbij die klappen van de donder. Grote modderstromen kwamen met van alles en nog wat naar beneden en daar zouden we bij de afdaling goed rekening mee moeten houden. Nog even een erg duur bakje koffie gedronken(€3,50) en toen na de foto’s naar beneden, naar de Col d’Aspin(1400m).Er moet gezegd dat de wegen aan de goede kant van een veel betere kwaliteit waren dan de wegen aan de andere kant. Duidelijk verschil van prioriteit dus! Ook aan de onderkant van de Tourmalet kwam ons een veegmachine tegemoet. Hoe hatelijk! Omdat ik toch wel nog meer erg donkere wolken zich zag samenpakken ging het redelijk snel van de Aspin af. Met snelheden van tegen de 100km.uur gingen we naar beneden. Hier was het dus ook nog gewoon droog gebleven, dus dat kon ook wel. We lieten toen al snel via brede wegen de Pyreneeën achter ons en reden het betrekkelijk vlakke land van de Aquitane in. Achter ons werd het steeds zwarter boven de Pyreneeën. Mazzel dus! Bij tankbeurt kwam ik zowaar aan de praat met dame achter de kassa die vertelde dat het overdag 37C was geweest en het nu 34C was! Dat had ik al gedacht! Met een lekker gangetje richting Camping Les Deux Lacs in Beauville terwijl onderweg nog even een Politieman gefrustreerd, maar met een glimlach zijn op ons gerichte lasergun liet zakken. Tijdens het laatste stuk in het stadje Auch kreeg Wim plotseling last van zijn koppeling. Helemaal geen druk meer in het hydraulische systeem en met veel pijn en moeite is de camping behaald die weer niet eens op de gewenste coördinaten stond maar een heel eind verder in het dorp. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog helemaal naar beneden. Zonder koppeling en dus maar zonder motor en alleen op de remmen! Op de plek aangekomen bleek er bijna geen remolie meer in te zitten. Eigenlijk wel goed nieuws want dat is gewoon te koop! Maar omdat we nogal laat aankwamen moest dat wachten tot morgen. Ook op deze camping een Nederlandse eigenaar en dus weer veel Nederlanders. Nadat we de tent hadden opgezet en het eten ophadden begon het zowaar een beetje te regen en hebben we ons heil gezocht in het nabij gelegen toiletgebouw om wat te zitten en te praten over morgen.

Dag 12 1-7 Beauville – Romily sur Seine 659km 11.00 uur

Voor ons doen uitgeslapen omdat we toch niet eerder bij de garage terecht konden dan negen uur. Na het opruimen van de tent en het oppakken van de motor ben ik in het dorp eerst remolie gaan halen. De monteur kwam gelijk met een liter aan, maar dat was iets te veel van het goede. Flesje schoongemaakt en met ongeveer 250 cc gevuld. Kosten: €0,95. Terug op de camping de hydraulische leiding helemaal door gepompt met nieuwe vloeistof en afgevuld en we konden weer op pad. Geen externe lekkage kunnen constateren. Van deze rit is weinig te vertellen. Een heel stuk was gepland via de N21 naar Limoges maar door een wegomlegging en een herberekeningsopdracht aan mijn Zumo zijn we een heel stuk via de snelste route gegaan en kwamen we erg veel op snelweg A20 uit. Gewoon vervelend rijden. Pas bij een tankbeurt kwam ik erachter en zijn we gauw weer naar de route gereden. Wel door eindeloze graanvelden gereden. Bij Vierzon eindelijk de A20 af en via een mooie route richting Romily sur Seine. Onderweg nog wel een keer DOT4 bijgevuld. Ergens zal het dus wel lekken! In de buurt van de camping aangekomen bleek dat het kaartmateriaal niet helemaal lekker was. De camping bleek in de GPS–en midden in het water te liggen. Raar, zo’n fout had ik nog niet eerder geconstateerd. We werden snel geholpen en konden een plaatsje opzoeken. Weer in de buurt van water en de muggenkans was ook weer erg groot! Over het algemeen toch weinig last gehad. Maar ja, tussen zoveel bulten valt een meer of minder ook niet op!

Dag 13 3-07 Romily sur Seine – Apeldoorn 603km. 12.45 uur

De laatste dag zijn we rond 07.00 uur vertrokken en voerde ons via de A.34 en de D-989 door de prachtige streken van de Champagne-Ardenne. Langs eindeloze druivenranken en vreemdsoortige voertuigen baanden we ons een weg door dit mooie landschap rondom Reims, waarbij we zelf de befaamde Moët et Chandon schuren passeerden, om vervolgens zo België in te rijden. Langs de Maas, door Namen, druk natuurlijk, langs Tilburg, en toen dwars door ’s Hertogenbosch heen. Hadden we ons dit maar beter uitgedacht! Een ramp; in de kokende hitte tijdens de spits door zo’n stad. Maar ja de GPS gaf het aan en op een of andere manier houdt je dan ook zelf op met denken. En zit je er eenmaal in moet je gewoon door. Verder nog even via een leuke route over de Veluwe naar huis! Om 19:45 uur bij Jannie voor de deur. Halleluja! Hier nog even nagepraat en lekker een warme maaltijd genuttigd en mijn eigen huis opgezocht.

Cijfers Apeldoorn – Gibraltar – Apeldoorn

In 13 dagen – 1 rustdag hebben we 6220 km afgelegd, hebben we een bewogen gemiddelde van 63.2 km/u gehaald tegen een totaal gemiddelde van 45,6 km. Zijn we in totaal 130 uur onderweg geweest waarvan 98 uur op de motor. Alles relatief natuurlijk want dat hangt af wanneer je je GPS uit en aanzet. Ik heb voor en achter ongeveer 1,5 mm rubber verbruikt en ik heb 346,38 ltr benzine (98) verbruikt die €428,70 kosten en wat gemiddeld neerkomt op €1,24 per/l. (kom daar in Nederland eens om) Het gemiddelde verbruik van mijn Honda Sevenfifty komt hierbij uit op 1:18,18. Voorwaar geen slecht gemiddelde! De Honda verbruikte 0,5 ltr. olie. Ik heb de machine dan ook gezoend toen ze mij zo zonder een verkeerde slag weer thuis had gebracht. Aan overnachtingen en levensonderhoud heb ik €130,00 uitgegeven. Voorwaar een koopje dus.
Samenvattend
Een prachtige tocht, vol met afwisseling in wegen, landschappen, culturen en talen. Het weer zonder mankeren warm tot zeer warm, met een beetje regen. Een motorvriend door dik en dun, die zonder morren de route weer overnam als ik/Zumo hem weer eens volledig kwijt was, die van alles op lichtgewicht kampeergebied met mij deelde. Vriend, ik dank je hartelijk voor dit avontuur die een aantal wensen van mij heeft vervuld.
Toch zal ik, nu ik terug kijk en mijn nog zere bibs en polsen wrijf, niet zo snel weer besluiten een dusdanige tocht aan te gaan. Ietsje minder mag ook, met iets meer gelegenheid voor activiteiten naast het motorrijden.

Mijn grote dank gaat uit naar mijn vrouw Tineke, die dit toch allemaal maar goed vond, Wim's vrouw Jannie, die dit ook toeliet, mijn zus José en haar vriend Django die zo onbaatzuchtig waren ons in hun huis onderdak te bieden en ons te voorzien van eten en drinken en schone was. Ook dank ik een ieder die tijdens de voorbereidingen van dit avontuur zich de enthousiaste praatjes van mij heeft laten welgevallen.

Ook Wim wil graag een paar mensen bedanken: Natuurlijk zijn vrouw Jannie, die ondanks dat ze het allemaal best wel erg spannend vond, er toch helemaal achter stond, zijn Vader en stiefmoeder om het allemaal wel veilig te doen, en mijn vrouw Tineke, die zo lief was Jack met hem mee te laten gaan. Ook Wim wil langs deze weg zijn dank uitspreken aan zijn vrouw Jannie, mijn vrouw Tineke en zijn vader en stiefmoeder die zo intens hebben meegeleefd.

Er zijn nog vele wensen op motorgebied die nog vervuld kunnen worden en om maar weer met mijn vrouw te spreken: “Zo lang je het nog kan doen, moet je het gewoon doen”. We zullen zien wat volgend jaar ons brengt.



Jack Berendsen

zaterdag 30 mei 2009

Apeldoorn- Fuengirola (Spanje)

Wat als een losse opmerking was begonnen begint nu toch vaste vormen aan te nemen.
Over 3 weken zijn Wim en ik op weg naar Zuid Spanje. Afgelopen week heeft Chris de motor aan een inspectiebeurt onderworpen en zijn oordeel was dat ik er rustig mee weg kan. Hij heeft nog even de remolie van de achterrem vervangen en morgen ga ik de voorremmen nog even van nieuwe vloeistof voorzien. Ook nog even nieuwe motorolie en dan kan het gebeuren.
Vandaag ben ik even in Kleve bij Polo geweest en bij Louis in Wesel. Heb ik remolie gehaald en Dry Lube voor onderweg. Gelijk rem- en kettingreiniger meegenomen. Bij Louis een banden reparatieset gehaald.
Woensdag gaan we bij Wim nog even de laatste puntjes op de i zetten; lijstjes maken van wat er allemaal mee gaat: Tent, hamer, slaapmat, kussentje, slaapzak, toiletartikelen, handdoeken, mes, lepel en vork, koffiebeker, thermoskan, koffie, melk en suiker, lepeltje, bordje, kookstel, keteltje, kettingspray, bandenreparatieset, slot, fototoestel + oplader, omvormer, brood, boter, kaas oid. water, literfles, frisdrank, EHBO-tasje, schrift + pen, extra zonnenbril, wc-papier,
zwembroek, 6 onderbroeken, t-shirts lange en korte mouw, lange onderbroeken, + shirts, korte broek, lange broek, shirts, trui, kousen en sokken, slippers, schoenen, pet en er komt steeds weer iets bij. Hopelijk dat Jose onze was even in de machine kan doen, want anders moet er nog meer schone was mee of we keren het om natuurlijk.
Wellicht dat we dan nogmaals de definitieve routes moeten bespreken, maar dat kan nog wel. Als ze allemaal klaar zijn zal ik ze hier publiceren.

vrijdag 29 mei 2009

zo maar een tochtje naar de Moezel

In 2007 had ik ter voorbereiding op de geplande tocht naar de VX meeting in Stiege een mooi klein, lichtgewicht tentje gekocht. Doordat de VX het echter voor die tijd begaf kon ik dus niet mee naar Stiege. En omdat ik geen VX terugkocht mocht ik ook dit jaar niet mee en kon ik dus weer mijn tentje niet proberen. Mijn vrouw vond het maar zonde dat dat tentje ongebruikt op zolder lag en moedigde me steeds maar aan gewoon dat tentje in te pakken en ergens naar toe te rijden en een of twee nachtjes weg te blijven. Het kwam er dus gewoon nog niet van. Maar omdat we in mijn vakantie niets gepland hadden en mijn vrouw toch moest werken zou er misschien wel een mogelijkheid zijn dit een dezer dagen te doen. Nu ik ook nog eens in het bezit ben van een fijne Garmin Zumo was het natuurlijk een fluitje van een cent om een mooie route te bedenken. Maar dan moest het weer wel meewerken. Ik zag mijn kans om dit de afgelopen dinsdag en woensdag 5 en 6 augustus te doen. Ik had de richting van de Moezel in gedachten. Campings zat daar. En zo vertrok ik dinsdag richting de Moezel. Ik had van Internet een mooie route http://gpstracks.nl/motorroutes-duitsland.php?id=601 gedownload en alles ging naar behoren. De Zumo bracht me overal waar ik gepland had te willen zijn. Met nog zo'n 60 km te gaan raakten de Zumo en ik volledig de weg kwijt. Tijdens het draaien en keren in dat dorpje waar elke straat een graad of 10 afloopt val ik, optrekkend voor een kruising waar op dat zelfde moment een dame van rechts komt en ik dus mijn poging om op te trekken moest afbreken, gewoon om. Kon mijn voet niet voldoende plat op het schuine wegdek neerzetten en door het extra gewicht van de volle koffers raakte ik volledig mijn evenwicht kwijt. Gelukkig gewoon bij stilstand dus en doordat de koffer de motorfiets zijn vitale delen van het wegdek hield knapte er alleen een scheur in mijn windscherm. Verder totaal geen schade. Nou ja in mijn ego dan. Gelukkig was de dame van rechts gestopt en hielp me de motor weer overeind tillen. Een hele toer nog die 240 kg motor met zo'n 30 kg bagage. Helaas heb ik ergens iets in mijn Zumo gereset en ben ik precies van dat stuk mijn trackgegevens kwijt. Kan dus niet meer nakijken waar het was. Verder lekker veel bochtjes gereden zonder die vervelende verkeersdrempels waar we in Nederland inmiddels van vergeven zijn. Om een uur of 5 kwam ik na 425 km aan bij de plaats aan de Moezel waar ik de camping had gepland: Mühlheim, Moselstrasse 6. Maar in de verste verte geen Camping. Nein, der hatte vor drei Jare schon geschlossen. Dus op advies van iemand in het gemeentehuis annex VVV waar ze net een receptie hielden en geen rekening hielden met iemand in een zwart motorpak, werd ik richting Kues gedirigeerd. Een dame in een behoorlijk chique cocktail jurk schrok zo dat ik daar naar binnen wilde dat ze gauw haar collega riep: "Anna, da ist ja jemand! Kannst du helfen bitte!" Was wel lachen! In Kues was wel een grote camping. En gelukkig, daar kon ik mijn tentje opslaan. Kues, van Bernkastel-Kues, jullie weten vast nog wel van vorig jaar waar we met zijn allen achter elkaar en achter het navigatiesysteem van Eric aan reden en tot twee keer toe dezelfde wegversperring passeerden. Heerlijke herinneringen!! Maar goed het tentje opgezet, luchtbed opgelazen, ook nog een heerlijke schnitzel gescoord en daarna tot 21:30 uur heerlijk wat gewandeld langs de Moezel en wat gelezen. En terwijl er in Nederland af en toe regen viel was het hier stralend weer en zat ik op mijn motorzadel tegen een hek in de zon. De volgende morgen om 07:00 uur weer op want ik wilde om 08:00 uur weer op de motor zitten, want ik had de terugtocht gepland via Echternacherbrück en dan zo Luxemburg in naar boven door een stukje Ardennen weer op huis aan. Man, wat een bochten! Maar doordat ik zo ver mogelijk in Luxemburg pas wilde tanken, want wie bint zunig! en de peut is hier toch 20 cent goedkoper, vergat ik dat pompstations in Luxemburg niet zo dicht gezaait zijn. Of er staan er 3 bij elkaar of zo. Met dichtgeknepen billen had ik de Zumo opdracht gegeven het dichtsbijzijnde benzinestation te zoeken. Maar me er naar toe brengen, ho maar! Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik kwam er maar niet en de tank klonk aardig leeg. Maar weer opnieuw de opdracht gegeven en nu kwam het uit op Pommerloch. Daar had ik tijdens een korte trip met mijn vrouw een paar weken geleden ook getankt dus dat moest goed komen. Nog 5 km. zei de Zumo. Ok, da's te doen. Ik wist dat ik de N15 op moest, maar Zumootje wilde daar maar niet naar toe. Die stuurde me van het ene steile weggetje naar het andere maar niet naar de N15. Maar uiteindelijk toch gevonden. Zit er nog wel 4 liter in de tank. Dus de paniek was groter dan de werkelijkheid. Het komt met de Zumo er wel op aan hoe je de instellingen zet want anders is ze in staat je over Parijs naar Maastricht te sturen. Moet ik nog een beetje aan werken dus. Vanuit Pommerloch de snelste route naar huis genomen, want ik begon aardig in te kakken. Na nog wat slechte B-wegen in Belgie uiteindelijk de Autobaan maar genomen en om 17:30 stond ik onder de douche. 926 km. meer op de teller dan toen ik dinsdag vertrok.

De Sevenfifty Soap

Een soap die precies drie maanden heeft geduurd. Al van het begin ben ik niet tevreden over het verbruik van de machine. 1:13 op de grote weg is een beetje te veel en 1: 14,5 op de binnenweg is nu ook niet bepaald zuinig. Zo ook tijdens onze rit in Duitsland. Na de VX800 Eiffeltour zou het CO2 gehalte worden bij gesteld. Je weet wel, van die zwarte walmen. En dat gebeurde. De motor liep hierna ook beter, maar nog steeds niets zuiniger. Afgesproken dat op 3 oktober de hele carburateur schoon zou worden gemaakt want daar kon het ook nog wel eens aan liggen. In de tussentijd kwam ik er via een Duits SevenFifty forum achter dat er in Duitsland veel "af fabriek gedrosselte" Sevenfifty's hebben gereden. In 20 Kw, 25 Kw en 37 Kw uitvoering. En dat die machines als ze "entdrosselt" zijn vaak verkeerd worden entdrosselt. En dat ze dan gaan zuipen! Het bleek dat er zelfs 3 verschillende types carburateurs waren. Uiterlijk wel hetzelfde maar met verschillende sproeier en sproeiernaalden bezetting en met geknepen aanzuigbuizen. En omdat mijn machine oorspronkelijk uit Duitsland komt en pas in 2006 op Nederlands kenteken is gezet begon er bij mij een lichtje te branden. Onmiddellijk het typenummer van de carburateur gezocht. En wat bleek? Een 25 Kw carburateur. Ik dus een email geschreven naar Ensing met daarin mijn bevindingen. Later in die week vond ik ook nog de bevestiging op de officiële Duitse Hondasite. Met alle schema's er bij van de juiste sproeier bezetting om de boel op een goede manier weer op 54 Kw te krijgen. Ook bij Ensing gebracht natuurlijk. Ik voelde me wel een beetje een betweter, maar dat moet dan maar. Afgelopen woensdag de machine weer weggebracht en donderdag weer opgehaald. Hij was helemaal schoongemaakt en reageerde veel beter op het gas. Ze hadden echter niet de sproeiers en de naalden gewisseld. Wel konden ze me hier de maten van vertellen en dat de aanzuigbuizen origineel, dus zonder beperkingen waren. De monteur was van mening dat als hij de sproeiers zou veranderen ze nog groter zouden worden en dat hij nog meer zou gaan verbruiken. Omdat ik nog gehaast was heb ik het er maar even bij gelaten, maar tevreden was ik niet. Die middag op de motor naar Zutphen geweeste en nog wat stadsverkeer en al met al 65 km gereden. Bij het aftanken kon er 4,17 ltr. in. 1:15,5 dus. Weinig verbetering zo op het oog, maar goed, stadsverkeer neemt toch altijd wat meer! Toen ik echter de machine in de schuur zette zag ik grote druppen benzine onder aan de carburateur hangen. En het drupte gewoon door! K..! Maar weer gebeld. En dat ik hem niet hier wilde laten staan. Omdat ze hem niet ter plekke konden repareren maakte ik maar weer een afspraak voor de volgende week. Ik kon hem wel brengen en kreeg ter compensatie een Suzuki GSRA Yoshimura mee. Leuke fiets, hoop toeren, veel PK's, lekker sturen. Vanmorgen toch een onbestemd gevoel dat ik nog steeds niet tevreden was en na nog wat bevestigingen dat ik het gewoon bij het rechte had ben ik vanmiddag maar weer naar Ensing gereden. Opnieuw met Cees gesproken die nog niet op de hoogte was van mijn lekkende carburateur en onmiddellijk boos het kantoor verliet om met de monteur te praten. Toen hij terug kwam hebben we samen met de chef werkplaats het probleem op de tafel gelegd. De monteur had de oude O-ringen weer gebruikt omdat die dingen €130 per set kostten! Kon ik wel begrijpen, maar toch ook niet! Vervolgens hebben we afgesproken dat de carburateurs nu voorzien gaan worden van de door de Duitse Honda-importeur aangegeven sproeiers en naalden. Maar ook dat dit het laatste houvast is en dat we geen van alle weten wat we er dan nog aan moeten doen. Ik kon daar wel mee akkoord gaan omdat ik er van overtuigd ben dat ik op deze manier in ieder geval de juiste carburateurafstelling heb. Ik voor mij ga er van uit dat het dan goed is. Omdat ze voorzien dat het bestellen van de naalden nog wel eens voor leveringsproblemen zouden kunnen zorgen hebben we in ieder geval de afspraak dat ik zondag een motor heb al wisten ze nog niet welke. Wordt vervolgt? We zullen zien! In ieder geval tot zondag. Er is me in ieder geval een motor beloofd voor dit weekend en dus suggereerde ik dat ik de BKing wel mee wilde. Ze zouden zien! Dus ik ben benieuwd. VERVOLG Het werd helaas geen BKing maar een VStrom DL 1000. Leuke fiets maar te groot (letterlijk) voor mij. Wel lekker op gereden tijdens de Hollandtour. Dan het vervolg van de soap. Het leveren van naalden en sproeiers gaf inderdaad grote leveringsproblemen. Sproeiers ging nog wel maar bij aflevering bleken ook dit de verkeerde te zijn. Wel was er complete carburateurset van het goede type opgeduikeld. Deze zou woensdag binnenkomen en na uitgebreid schoonmaken en controleren of hier wel de goeie sproeiers en naalden in zaten ook nog woensdag gemonteerd worden. Woensdagmorgen werd ik zowaar door de monteur zelf gebeld wat er nu eigenlijk voor sproeiers en naalden in hoorden te zitten. Prima natuurlijk dat hij dat checkt. Want ik blijf er nu natuurlijk bovenop zitten. De VStrom moest sowieso woensdag weer terug en de verwachting was dat de Honda dan klaar zou zijn. Dus ik volverwachting om 17:00 uur naar de dealer. Maar helaas, net als in echte soap ging er weer iets net niet zo als we hadden verwacht "Helaas, Jack, er is weer een kink in de kabel! De carburateur is de goeie, met goeie sproeiers en naalden. Hij is schoon, maar we hebben maar een, ipv. vier pakkingsets binnengekregen." Foutje gemaakt bij de controle van de aflevering. Ze hadden ook nog iets over de prijs. De pakkingset bestaande uit 1 rubberring ter grootte van de klapdekselpakking van de VX en een aantal O-ringen van enkele mm. kost maar liefs €44,00. Dus geen €130 maar bijna €180. Zaterdag zou hij nu klaar gemaakt kunnen worden. Maar daar stond ik weer zonder fiets. En ja hoor ik kreeg weer een leuke fiets mee. Dit keer een waar ik geen tour mee zou willen rijden, want ik was doodmoe van het hangen in de wel lage clipons toen ik thuiskwam met dat ding. Ik ben dus duidelijk te oud voor dit soort uitspattingen: Een Suzuki GSX R750 Yoshimura. In volledige race trim met 155 pk en een topsnelheid van in ieder geval meer dan 280 km/u. Ga ik dus niet controleren, want ik mag dit weekend lekker met de trein naar Berlijn. Ik hoef er gelukkig alleen dinsdag maar op naar mijn werk en de dealer. Maar wel even via de snelweg! Ik zal wel nier verder komen dan zijn 4e versnelling of zo! Goed dinsdag haal ik dus misschien mijn eigen Honda weer op.
Ik heb het overleefd! Afgelopen dinsdag morgen even met de Suzuki GSX R750 Yoshimura de snelweg op geweest. Oei, 160 in zijn twee. Rustig aan dus maar. Maar soepeltjes 120 in 6. Alleen mijn polsen kunnen mijn 80 kg niet zo lang op de clip-ons houden. Al van 8 km. was ik volkomen verkrampt. Geef mij maar en lekkere rustig toermachine. Beetje rechtop is voor mij beter. Dinsdag dus inderdaad de Honda weer opgehaald. Andere carburateur er op met de originele sproeierbezetting, moet ik dus maar geloven. En al de eerste draai aan het gas vond ik al dat hij beter liep. Misschien was subjectief, maar a la. Ook de choke werkte nu eindelijk zoals een choke hoort te werken. Vol goede moed afgetankt en 65 km gereden. Voor het eerst 9500 toeren weten te halen. Dat lijkt er tenminste op. In zijn 1, 2 en 3 was dit tenminste te doen. In zijn derde versnelling loopt hij dan 150 km/u. Precies volgens de statistieken. Gaat nog steeds goed dus. 35 km op de snelweg en 30 km op de binnenweg. Normale snelheid aangehouden, met uitzondering van de doortrektesten. En dat heb ik toch wel een keer of 8 gedaan. Ook wat meer tegen de schakelgrens van 5000 toeren gereden dus ook dat kan veel zuiniger. Bij het aftanken moest er 4,10 ltr. benzine in. 1:15,8 dus. Had ik gemiddeld nog niet eerder gehaald dus we zijn vooruit gegaan. Ik had hem iets zuiniger verwacht maar testrapporten hebben het over 1:14,8 gemiddeld dus waar zeur je over. Zondag zal ik proberen hem over een wat langere afstand te testen. Misschien even een stukje Duitse Autobaan voor de absolute topsnelheid, alhoewel ik denk dat dat wel in orde is. Ondanks dat ik dacht dat er niets van mijn geplande rit zou komen (mijn schoondochter kwam in het ziekenhuisterecht na een scooter ongeval) toch nog even de gelegenheid gehad naar de Duitse Autobahn te rijden om de carbs even goed te testen. De 190 km/u gehaald met dikke tegenwind, maar het was te druk om echt door te drukken met wind mee. Gemiddeld op de Duitse Autobahn 150 km/u per uur gereden. Na 110 km snelweg de pomp opgezocht en met 1:12,5 viel me dat niet echt mee, maar wat wil je ook met die snelheden. Daarna 120 km binnendoor naar huis en toen eindelijk de 1:17,8 gehaald. Zou misschien nog zuiniger kunnen als ik wat minder doortrek maar ik ben hier eigenlijk wel tevreden mee.

Dat zou zo zijn geweest als ik niet tot de ontdekking was gekomen dat de bougie van de derde carburateur in plaats van de normale lichtbruine kleur een zwarte kleur had. Na allerlei zelf onderzoeken en doormetingen van bougie en bobinekabels uiteindelijk naar een bevriende monteur gebracht.
Die constateerde dat de stationaire sproeier van de derde cilinder volledig was uitgelubberd. Nieuwe erin en ik had een nieuwe machine.
Na een dikke 1700 km in Duitsland, Belgie en Luxemburg met hierbij op de Duitse Autobahn met een gemiddelde snelheid van 145 km/u gereden en een echte top van 185 km/u nu een gemiddelde gereden van 1:18. Da's pas goed!
Na een nieuwe voor en achterband nu nog een nieuwe ketting en tandwielen en we zijn weer het heertje.
Einde van deze soap!

Logboek

2008
Kilometerstand 29200
De belevenissen van een motorfreak.
Dankzij het toch wel wat koude en natte najaar had de motorfiets toch wel wat langer stil gestaan dan ik normaliter tot gewoonte heb, maar als hij dan eenmaal gepoetst en van nieuwe olie voorzien aan de druppellader in de schuur staat en er alleen maar viezigheid uit de lucht valt heb ik weinig behoefte om op de motor te kruipen.
Maar gelukkig wordt het heel langzaam iets beter weer en kunnen we ons weer opmaken voor een seizoen motorrijden.
Uiteraard bij de eerste droge momenten al wel een kilometertje of 500 gemaakt op verschillende kleine tochtjes en zelfs al een toertje met Peter en Wim gemaakt en de eerste en hopelijk laatste bekeuring opgelopen van 121 euries.
kilometerstand 29737
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Zaterdag 11 april
was het dan eindelijk tijd voor de eerste serieuze kilometers. Eerst naar de Suzuki Demodays op Lelystad. Een paar oefeningen op de motor en even lekker scheuren op het circuit. Jammer van die trage Fazer rijder voor me. Maar misschien ook wel goed. Nu zit er tenminste nog profiel op de bandjes. Daarna even op een Suzuki B-King gereden. Wat een power! 150 km/u in zijn 2e versnelling, maar net zo soepeltjes 30 km/u in zijn 6e. En zeer scherp sturend! Leuk even gedaan te hebben.
Van Lelystad naar Amsterdam om mijn prijs van de motorbeurs op te halen, een slaapzak van Khyam. Lekker warm voor in mijn kleine tentje. Me wel helemaal rot gezocht vanwege allerlei omleggingen, maar goed. Toen weer naar huis. Maar heel klein beetje regen gehad.
222 km.
kilometerstand 29959
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Zondag 12 april
met de PV van Casa Bonita een leuke toer gereden rond Giethoorn. Prima weer en erg gezellig!
Een kleine 200 km.
kilomterstand 30159
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Vrijdag 18 april
even naar de open dagen geweest van Ten Kate motoren in Nieuwleusen. Wat een geweldige racefabriek. De CB op de rollenbank gehad. 68 Pk aan het achterwiel. Niet slecht, zeiden ze en een hele mooie vermogenskromme. Hier volgt nog grafiek. Ook de Benzine-lucht verhouding was prima. Kan nog wel iets verbeteren door naalden een gaatje hoger te zetten. Hier gereden op een CBF1000A . Een pracht van een machine! Maar eigenlijk is mijn 750 bijna net zo goed!
Totaal 120 km.
Totaal km 30279
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Zaterdag 19 april
Vroeg op. Op naar de eerste VX meeting. Een barbecue in Meersel-Dreef in België.
Om 07:00 uur verzamelden Peter, Wim en ik bij de meubelboulevard om vervolgens binnendoor naar Meersel-Dreef te rijden. Zo'n 160 km. Leuk tochtje en om 09:40 uur waren we bij café de Dreef. Daar waren al een paar clubleden aanwezig. Eerst maar even plassen. En dan een bakje koffie met een plaatselijk warm appeltaartje. Niet goed voor de calorieën maar wel lekker. Kennis gemaakt met een aantal nieuwe leden; Kees van der Goorbergh, Seppo, Sevstring. Verdere deelnemers:Nakedbiker, Spillyrat, Long John, petervdl2cv, Asjemenou, Adriano ,VX800NB , Makaki , Hans , Captain Haddock. Rond 10:30 uur vertrokken we voor een ritje langs de Taxandriaroute. Ben er nog niet achter wat dit betekend. De route volgens zeggen niet helemaal gereden zo'n 120 km. Halverwege even gezeten bij een leuke taveerne midden in de middle off nowere. Ben alleen de naam vergeten de Bokkerijder of zo. Maar de ezel was dood!


Rond 14:30 uur weer terug bij cafe den Dreef. Prima terras weer en de barbecue kon wel aan. De uitbater stond zelf achter de barbecue ook nadat de complete tent was weggewaaid. Veel gepraat en veel gegegeten, maar toch binnen geeindigd vanwege de regen. Mocht de pret niet drukken, we hebben ons prima vermaakt. Na nog een prima bakje koffie was het afrekenen en weer op de motor. Zo rond 19:00 uur vertrokken voor de terugrit. Beetje binnendoor richting ''s-Hertogenbosch en toen de A50 maar weer op richting huis. In het begin wat miezerige regen, maar verder geen last van gehad. Boven de rivieren werd het gelukkig droog en zo rond 20:30 uur meerden we aan bij de Mac in Apeldoorn voor nog een bakje koffie. Prima dag geweest en op naar de Stelling op 15 mei. Ik zie er weer naar uit.
Totaal 440 km.
Kilometerstand: 30719
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Ketting schoongemaakt en bijgesteld.
vrijdag 25 april 2008
Eerst even met de motor naar het werk en de Arbo-arts geweest en daarna naar even naar Assen en Eelde
getankt op 230 km 14,59 ltr. leuke score 1:15,76. En dat alleen op de snelweg!
totaal 280 km.
Kilometerstand 31050
-----------------------------------------------------------------------------------------------
zondag 27 april 2008
VMT 1 gedaan op Lelystad, prachtig weer. Graadje of twintig.
Hans en Andre waren onze instructeurs.
We begonnen met een gezamenlijk kopje koffie in de kantine van het Politietrainingscentrum. Uitleg gekregen en om 9:00 uur gingen we naar de motoren. Eerst een praatje over algemene motorzaken en rond 10:00 uur gingen we het circuit op. Eerst een demo van een van de instructeurs over de techniek van het sturen met je lichaam. Hij toonde zelfs aan dat je zonder handen aan het stuur en met een touwtje aan de rechterstuurhelft door aan het touwtje te trekken dus linksaf gaat.
Daarna was het de beurt aan ons voor een beetje gymnastiek op de motor. Met een hand de bocht om, met losse handen de bocht om (met een beetje hulp van de choke blijf je wel rijden), met je voeten op de buddyzit en achteroverliggen op de buddyzit. (heb ik niemand zo zien doen)
Hierna moesten we slalom rijden om pylonen heen, om een beetje het motor gevoel te krijgen. Op zich niet zo moeilijk, maar hier werd een voor mij volledig nieuwe techniek geopenbaard! De achterrem techniek. Door je achterrem in te trappen en tegelijk gas te geven en daardoor je de aandrijflijn strak te houden kun je zonder horten of stoten een hele korte draai maken. En hoe langer je bezig was hoe mooier het ging. Om daarbij dan ook altijd je blik op de horizon gericht te houden viel nog niet mee. Overigens wel erg belangrijk; door je blik daar heen te richten waar je naar toe wil en niet naar de plek waar je al bent, kun je altijd reageren op omstandigheden voor je. Dit zou ook de hele dag in elke oefening terugkomen.
De volgende oefening ging om, binnen een straal van 6 meter, je motor 180 graden te draaien(straatje keren) en binnen een heel beperkte ruimte. Weer was de achterremtechniek de aangewezen manier om dit zo kort mogelijk te doen. En weer je blik op de plek waar je naar toe wil! Door hierbij de motor dan ook nog van je af te duwen in plaats van er strak op te blijven zitten kun je de cirkel diameter nog meer inkorten! Door dit steeds maar weer te oefenen ging het steeds beter, al waren de instructeurs nooit echt tevreden! Ik zelf ook niet overigens.
Hierna een lekkere lunch. Jan Telgen (de Kok van de Politieacademie) had zijn best gedaan en er zelfs rekening mee gehouden dat ik geen tomatensoep lust. Ach ja, wie appelen vaart, die appelen eet! Lekker gegeten!
Rond een uur stond iedereen te trappelen om verder te gaan. En we gingen het remmen oefenen. Maar eerst nog even een demo van een van de instructeurs om te laten zien hoe de remweg kwadratisch toeneemt met het verdubbelen van de snelheid. Bij 40 km/u een remweg van 5 meter en bij 80 km/u al 25 meter! Dat is dus geen kattenpis!
Nu was het de beurt aan ons om te laten zien hoe wij konden remmen! Toch wel even die knop om om met een redelijke snelheid (eerst maar met 40 mk/u) in de remmen te moeten knijpen. En trappen natuurlijk! En met steeds hogere snelheid deden wij onze testen! Dit was echter nog maar een voorproefje. Hierna gingen we remmen en uitwijken. Eh! Remmen, loslaten en uitwijken! Want anders ga je gewoon rechtdoor. En weer moet dan die knop om! Wim op zijn Harley deed het beter dan wie ook. Hierna mochten we allemaal eens ervaren hoe het is als je ineens iets onderweg tegenkomt waar je niet meer voor kan uitwijken. In ons geval een stapel pylonen. Oei, dat lijkt best heftig, maar je vertrouwt maar op de instructeurs en met een gangetje van zo'n vijftig - zestig knal je over/door de pylonen.Geweldig wat een ervaring. En hoe sneller je rijdt hoe simpeler het is.
Zo rond 15:00 uur mochten we het circuit op. Achter de instructeur lekker het gas erop. En hij maar instructie geven waar je naar moest kijken. Zo diep mogelijk de bocht in kijken is het devies, klaar zijn met terugschakelen en remmen, zo hoog mogelijk beginnen en op het moment dat je rechte eind ziet naar binnen en weer voorzichtig het gas erop en je uit de bocht laten lopen. Fantastisch! Kon mij niet lang genoeg duren. Heel iets anders dan vorig jaar met de VX op de TT-baan. Tussen de rondes door hier en daar nog wat instructies aan diegene die dat nodig hadden. Ik zeker. Te overmoedig een bocht in, niet genoeg remmen en terugschakelen en dan dus een echt momentje hebben! Maar hij had het gezien! Goeie instructeurs!
Om 16:00 uur was het tijd om te stoppen. Na nog een bakje koffie kregen we allemaal een Certificaat. Sommige verzekeraars geven zelf korting op vertoon van dit Certificaat.!
Rond 17:00 uur weer op Apeldoorn aan!
Een geweldige, leerzame dag! VX bestuur, dank voor dit initiatief en MIG, dank voor deze zeer instructieve momenten!
149 Km
kilometerstand 31199
15,9 ltr. op 199 km. 1:12,5 Oei! Circuittraining!
Vrijdag 2-05-2008
naar Motor Apeldoorn geweest, bus ketting spray gehaald en even demo gereden op een Suzuki Bandit 1250 AB GT. Slecht weer. Erg nat. Toch leuk gereden.
25 km.
Zaterdag 3-05-2008
Met de vrouw voor het eerst dit jaar een tour gemaakt. Einddoel de Loosdrechtse plassen. Vertrokken rond 11:15 uur. Via Nijkerk, Bunschoten, Baarn en Soestdijk naar Lage Vuursche. Daar hapje gegeten http://www.hetvuurschebos.nl/
Hierna richting Loosdrechtse Plassen. Wat een kapitaal zit hier. Zit het niet in de auto's dan zeker in de huisjes en de boten. Via Loenen a/d Vecht richting Zeist en Austerlitz. Even gestopt voor een glaasje fris bij de uitspanning aldaar. Hierna weer op huis aan.

Rond 16:45 weer thuis. Tineke natuurlijk last van de knieen en koud! Jas zeker niet warm ondanks gemaakte binnen jas.
196 km
Kilometerstand 31424
14,71 liter getankt. 1:15,25
Maandag 5 mei
prachtig weer 21 graden
Richting Notter,Waypoint gereden. Allemaal binnendoor via Holten, Rijssen. Maandag, dus dicht! Hierna via Goor richting Markelo. In Markelo was de doorgaande weg afgesloten en zonder omleidingsroute kun je zelfs in Markelo verdwalen. Uiteindelijk toch richting Almen, Warnsveld, Brunssum en Kanaal Zuid weer naar huis.
137 km.
Kilometerstand 31562
8,45 ltr. getankt. € 12,84. 1:16,2
later Motor gepoetst
Zondag 11 mei prachtig weer 24-26 graden, oost-zuid oost 4
Naar Zuidlaren geweest met vrouwlief. Eerst nog even via Assen in verband met moederdag.
300 km hoofdzakelijk snelweg +/- 130 km/u
11,82 ltr. getankt in Zuidlaren(esso normaal) (158 km: 11,82= 1:13,36)
kilometerstand 31862
Zondag 18 mei goed weer 16 graden NNW 4
Getankt VPower 9,32ltr. 132 km= 1:14,16
Geconstateerd dat kilometertellerkabel is gebroken.
De Stelling van Amsterdam http://www.stelling-amsterdam.nl/
Een route langs 42 Forten rondom Amsterdam.
Rondom 08:00 uur vertrokken van het huis van Wim en Jannie, samen met Peter. Binnendoor tot na Amersfoort, daarna A1, waar we notobene nog 10 minuten regen hadden, richting Edam. Hier de andere mannen getroffen en een rondleiding door het Fort bij Edam gedaan. Hierna vertrokken voor een rit over kleine weggetjes met veel 60 km/u en verkeersdrempels en veel bochten! Leuke tocht. 's avonds gegeten in Muiden en zo rond 20:45 weer terug. Eerst weer via A1 en bij Baarn weer binnendoor naar Apeldoorn.
ongeveer 400 km.
Kilometerstand blijft hetzelfde vanweg kapotte kabel. 31862 km
31 mei afspraak bij Ensink voor nieuwe kabel en nieuwe achterband.
achterband BT021r 170/50 zr17 trtl € 185 inclusief montage en kilometertellerkabel excusief montage €29,43
1-06-2008 Tocht met personeelsvereniging de Weijert door Gelderland, Brabant en Linmburg
Mooie tocht langs vele voor mij onbekende wegen. Lekker snel over dijken en smalle weggetjes.
Vertrek vanaf de Kleiberg rond 09:00 uur en na 338 km om 18:00 uur weer thuis.
Tijdens de tocht nog wel wiel recht moeten zetten vanwege trillingen in de achterkant. Wiel stond 1 streep uit het lood.
338 km 20,42 ltr.(€34,21) = 1:16,55
kilometrstand 32000
Zaterdag 14 juni 2008
Monstertocht door VMYC voor het goede doel. KIndertehuis in Afrika. Ongeveer 450 km. tegen de klok in rondom het IJsselmeer. Wim de Geus en ik waren als enige van de VX-club zonder VX present onder 1000 deelnemers.
Start in Putten, richting de Randmeren en via Kampen en Hasselt naar Nieuwsleusen. Na de koffie met cake bij ten Kate richting Balkbrug, dwars door Zd.West Drenthe langs de oostkant van Friesland naar Buitenpost. Bij Kobutex Leathers een tussenstop met een lekkere Nasi met een stokje sate van de plaatselijke Chinees. Verder door het noord westen van Friesland door Gytsjerk via Leeuwarden naar de Afsluitdijk. Maar vlak voor het oprijden van de b-weg van Cornwerd naar Kornwerderzand ging het mis. Bij het passeren van een vee-rooster gleed het achterwiel van de Suzuki van Wim onderuit. Wim kwam er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. Zelfs geen slijtplekken op het pak. Maar alhoewel we bijna stilstonden omdat we al hadden afgeremd voor de bocht naar links, had de motor nogal wat schade en lekte hij olie uit de caterdeksel. Doorrijden was dus geen optie en begon het wachten op de motorberger. Vervolgens de motor in Workum achergelaten in afwachting van het vervoer naar de dealer. Samen, met Wim achterop, richting huis. Waar Jannie toch wel erg schrok van dit hele verhaal. Na een lekker bakje koffie en een goed gesprek op huis aan. Einde van een wat een leuke tocht.
Nagekomen: een kadootje van Justitie: 9 km te hard in Leeuwarden, €27 boete!
km. 500 : 32,63 ltr.= 1: 15,32
kilometerstand 32500
Zaterdag 21 juni 2008
De Langstedagtoertocht van Promotor 275 km
De naam zegt het al: De langstedagtocht. We dienden hier eerst €35 voor neer te tellen om hiervoor bij het begin in de Waag een kopje koffie met wel heel forse appelpunt te verkrijgen, aan het eindpunt een Chinees buffet en een gratis T-shirt. Nou ja. Gratis?
Een tocht beginnend in Doesburg en eindigend in de kop van Overijssel. Een rit die in het teken staat van een eeuwenoud handelsverbond: De Hanze. Deze rit gaat over de lekkerste dijkjes en door de mooiste stadjes. Dus redelijk dichtbij en aldus togen Hans en ik om 9:15 uur naar dit mooie Gelderse dorp. We mochten om tussen 10 en 10:30 vertrekken, dus nadat we ons de koffie en appelpunt goed hadden laten smaken vertrokken we rond 10:15 uur. En inderdaad mooie dijken, waarvan enkele toch wel erg slecht en veraderlijk glad door reparaties en mooie steden. Maar natuurlijk geen tijd om al dat moois te bekeijken want het gaat toch echt over motorrijden. Na erg veel problemen met Hans z'n TomTom One, gelukkig over gestapt op op de routerol en andere rijders en zo rond 17.15 kwamen we aan in Kampeerboerderij de Kempererve in Heetveld. Lekker Chineesbuffetje gehad en T-shirt opgehaald en rond 18:00 uur weer naar huis gereden.
230 km 14,38 ltr. 1:15,99
160 km 10,88 ltr. 1: 14,70
Naar TT geweest.
Halverwege begon motor beetje in te houden.
Op terugweg aangehouden voor alcohol controle.
140 km. 8,25 ltr. 1:16,96
152 km. 10,90 ltr. 1:13,94
Nieuwe bougies geplaatst en carburateur afgesteld en proefgereden. Stotteren is weg maar verkeerde kleur van 3e bougie niet.
107 km. 7 ltr. 1:15,28
16-07-2008
Samen met Bert alle bobine en bougie kabels gecheckt. Geen grote afwijkingen.
Gebeld met monteur, kan pas na 15 augustus terecht, maar probleem kan geen kwaad.
18-07-2008
Garmin Zumo 550 gekocht incl. beanbag voor de auto bij Waypoint in Notter.
152 km. 9,89 ltr = 1:15,36
kilometerstand 33670
VX800 Belgietoer ging niet door en vandaar dat Wim en ik samen naar Xanten wilden rijden. Zumo uitproberen.
s morgens om 09.30 weggereden bij mooi weer. Lekker doorgetuft en rond 12:00 uur in Xanten. Eerst wat gegeten en gedronken en daarna dorpje bekene en in grote kerk geweest waar ook nog een herdenkingsplek was voor geexecuteerde geestelijken die tegen het Duitse Regime waren. Later zijn we naar de Romeinse stad gelopen die daar wordt nagebouwd. Komen we nog wel eens terug.
Kilometers 230 km
33900 km
Even naar Barneveld geweest naar de Classic races daar. Aad en Eric waren er ook.
Het evenement kan echter niet in de schaduw staan van Francorchamps dus daar ga ik over maar niet over uitweiden.
Ook verder nog wat toertjes gemaakt voornamelijk om goed thuis te worden op de Garmin.
Flesje carburateurcleaner in tank gedaan en alle contactpunten van bobine en bougieskabels ingespoten.
In 2007 had ik ter voorbereiding op de geplande tocht naar de VX meeting in Stiege een mooi klein, lichtgewicht tentje gekocht. Doordat de VX het echter voor die tijd begaf kon ik dus niet mee naar Stiege. En omdat ik geen VX terugkocht mocht ik ook dit jaar niet mee en kon ik dus weer mijn tentje niet proberen. Mijn vrouw vond het maar zonde dat dat tentje ongebruikt op zolder lag en moedigde me steeds maar aan gewoon dat tentje in te pakken en ergens naar toe te rijden en een of twee nachtjes weg te blijven. Het kwam er dus gewoon nog niet van. Maar omdat we in mijn vakantie niets gepland hadden en mijn vrouw toch moest werken zou er misschien wel een mogelijkheid zijn dit een dezer dagen te doen. Nu ik ook nog eens in het bezit ben van een fijne Garmin Zumo was het natuurlijk een fluitje van een cent om een mooie route te bedenken. Maar dan moest het weer wel meewerken. Ik zag mijn kans om dit de afgelopen dinsdag en woensdag 5 en 6 augustus te doen. Ik had de richting van de Moezel in gedachten. Campings zat daar. En zo vertrok ik dinsdag richting de Moezel. Ik had van Internet een mooie route http://gpstracks.nl/motorroutes-duitsland.php?id=601 gedownload en alles ging naar behoren. De Zumo bracht me overal waar ik gepland had te willen zijn. Met nog zo'n 60 km te gaan raakten de Zumo en ik volledig de weg kwijt. Tijdens het draaien en keren in dat dorpje waar elke straat een graad of 10 afloopt val ik, optrekkend voor een kruising waar op dat zelfde moment een dame van rechts komt en ik dus mijn poging om op te trekken moest afbreken, gewoon om. Kon mijn voet niet voldoende plat op het schuine wegdek neerzetten en door het extra gewicht van de volle koffers raakte ik volledig mijn evenwicht kwijt. Gelukkig gewoon bij stilstand dus en doordat de koffer de motorfiets zijn vitale delen van het wegdek hield knapte er alleen een scheur in mijn windscherm. Verder totaal geen schade. Nou ja in mijn ego dan. Gelukkig was de dame van rechts gestopt en hielp me de motor weer overeind tillen. Een hele toer nog die 240 kg motor met zo'n 30 kg bagage. Helaas heb ik ergens iets in mijn Zumo gereset en ben ik precies van dat stuk mijn trackgegevens kwijt. Kan dus niet meer nakijken waar het was. Verder lekker veel bochtjes gereden zonder die vervelende verkeersdrempels waar we in Nederland inmiddels van vergeven zijn. Om een uur of 5 kwam ik na 425 km aan bij de plaats aan de Moezel waar ik de camping had gepland: Mühlheim, Moselstrasse 6. Maar in de verste verte geen Camping. Nein, der hatte vor drei Jare schon geschlossen. Dus op advies van iemand in het gemeentehuis annex VVV waar ze net een receptie hielden en geen rekening hielden met iemand in een zwart motorpak, werd ik richting Kues gedirigeerd. Een dame in een behoorlijk chique cocktail jurk schrok zo dat ik daar naar binnen wilde dat ze gauw haar collega riep: "Anna, da ist ja jemand! Kannst du helfen bitte!" Was wel lachen! In Kues was wel een grote camping. En gelukkig, daar kon ik mijn tentje opslaan. Kues, van Bernkastel-Kues, jullie weten vast nog wel van vorig jaar waar we met zijn allen achter elkaar en achter het navigatiesysteem van Eric aan reden en tot twee keer toe dezelfde wegversperring passeerden. Heerlijke herinneringen!! Maar goed het tentje opgezet, luchtbed opgelazen, ook nog een heerlijke schnitzel gescoord en daarna tot 21:30 uur heerlijk wat gewandeld langs de Moezel en wat gelezen. En terwijl er in Nederland af en toe regen viel was het hier stralend weer en zat ik op mijn motorzadel tegen een hek in de zon. De volgende morgen om 07:00 uur weer op want ik wilde om 08:00 uur weer op de motor zitten, want ik had de terugtocht gepland via Echternacherbrück en dan zo Luxemburg in naar boven door een stukje Ardennen weer op huis aan. Man, wat een bochten! Maar doordat ik zo ver mogelijk in Luxemburg pas wilde tanken, want wie bint zunig! en de peut is hier toch 20 cent goedkoper, vergat ik dat pompstations in Luxemburg niet zo dicht gezaait zijn. Of er staan er 3 bij elkaar of zo. Met dichtgeknepen billen had ik de Zumo opdracht gegeven het dichtsbijzijnde benzinestation te zoeken. Maar me er naar toe brengen, ho maar! Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar ik kwam er maar niet en de tank klonk aardig leeg. Maar weer opnieuw de opdracht gegeven en nu kwam het uit op Pommerloch. Daar had ik tijdens een korte trip met mijn vrouw een paar weken geleden ook getankt dus dat moest goed komen. Nog 5 km. zei de Zumo. Ok, da's te doen. Ik wist dat ik de N15 op moest, maar Zumootje wilde daar maar niet naar toe. Die stuurde me van het ene steile weggetje naar het andere maar niet naar de N15. Maar uiteindelijk toch gevonden. Zit er nog wel 4 liter in de tank. Dus de paniek was groter dan de werkelijkheid. Het komt met de Zumo er wel op aan hoe je de instellingen zet want anders is ze in staat je over Parijs naar Maastricht te sturen. Moet ik nog een beetje aan werken dus. Vanuit Pommerloch de snelste route naar huis genomen, want ik begon aardig in te kakken. Na nog wat slechte B-wegen in Belgie uiteindelijk de Autobaan maar genomen en om 17:30 stond ik onder de douche. 926 km. meer op de teller dan toen ik dinsdag vertrok.
Pas later realiseerde ik me dat veel beter via Hotel Daytona de route voor de VX Luxemburgtour had kunnen nemen. Had ik die ook maar gehad. Maar goed gedane zaken nemen geen keer.
Met Tineke naar Utrecht geweest om een nieuw schermpje te kopen. Ook nog even een onderjack gekocht voor Tineke.
Op 17 augustus de VX800 tour gereden door het groene Hart van Zuid Holland, met een kleine bezoekje aan Kinderddijk.
Leuke tour en al met al een kleine 500 km. gereden
Scherm behoeft nog wat afstelling.
Afspraak gemaakt met monteur om de motor na te kijken op de zwarte bougie van de derde cilinder. Bleek een compleet versleten stationaire sproeier te zijn. Ook heeft hij de carbs opnieuw gesynchroniseerd en de achterbruglagers opnieuw afgesteld.
Intussen was duidelijk dat er nog een nieuwe voorband op moest. Weer 169 eurootjes.
36744 km. Zondag 7 september 2008
Eindelijk was het zover. DE VX800 Luxemburgtour!
Om 7.45 uur vertrokken Peter en ik richting Eindhoven Mac. Donalds waar we de rest van de ploeg zouden ontmoeten. Eric en Wim en Janny waren zaterdag al vooruit gegaan naar Eindhoven en zaten zo rond 10 uur bij MC D aan het ontbijt. Hier hoorden we dat Erik helaas niet mee kon vanwege een hevige migraine. Jammer! Zo rond 10:30 zijn we dan vertrokken. Omdat het toch al wat sputterde hebben Eric en ik maar vast de de regenoveral aangetrokken en dat was maar goed ook. Ik mocht de troep voorrijden. Onderweg in hetzelfde etablissement in de Haute Fagne als vorig jaar op de terugweg even koffie met wat erbij gedaan. Hierna snel een benzinestation gezocht omdat Cor zijn VX toch redelijk dorstig is.
Peter ging nu voorop en in de stromende regen zag ik helemaal niets meer en moest ik stoppen. Net op het moment dat er op een rotonde de afslag die we moesten nemen afgesloten was. Peter was in de veronderstelling dat ik gewoon was gestopt om te kijken waar we heen moesten en reed door. Met uitzondering van Cor die op mij wachtte. Hij gaf aan dat de troep rechtsaf was gegaan. Helaas was dat niet zo en waren we de troep kwijt. Na een aantal kilometers achter elkaar aan te hebben gereden zonder dat we dit wisten was ik het spoor bijster. IK kon de route niet terugvinden doordat ik de Zumo steeds weer opnieuw liet herberekenen. Het was beter geweest de route door uitzoomen op te zoeken. Door de aanhoudende regen besloten Cor en ik zo snel mogelijk naar Hotel Daytona te rijden en daar kwamen we vlak voor de anderen zo rond 17:00 uur aan. Ik moest zo nodig de garage onder het hotel proberen Na ons even opgeknapt te hebben samen een drankje gedronken en lekker gegeten. Redelijk vroeg onder de wol want morgen gaan we een tour van 280 km doen door Luxemburg.


8 september
Na een goed ontbijt vertrokken we voor de tour door Luxemburg. In het begin wat nevelig, maar later prima weer. Door allerlei opbrekingen (route barree) werden we nogal in de war gebracht en met Wim voorop hebben we vele malen de zelfde plaatsen gezien. Vooral Wilz was erg favoriet. Hier hebben we bijna een uur verloren totdat we goede route weer te pakken hadden. Steeds weer kwamen we op de route van die avond terecht. Het zou helaas niet de laatste keer zijn. Toch een erg mooie route, met fijne wegen waar je lekker kon rijden. Door alle omzwervingen verloren we toch wel erg veel tijd en moesten we de route afbreken om weer op tijd in het hotel te zijn. Hier wachtte ons weer een goede maaltijd.
De derde dag was een dag om niet snel te vergeten. Na het ontbijt stonden we allemaal zo rond 9 uur klaar om weg te rijden. Alle motoren waren al gestart met uitzondering van de Harley van Wim. Wim had nl. getracht de motor te starten terwijl deze nog in de versnelling stond en ondanks dat je ontkoppeld moet de startmotor dan toch nog iets extra's meenemen. En dit kon de accu niet aan. Na 2 pogingen zo dood als een pier. Gelukkig bezit Hotel Daytona over startkabels en met de motor van Rudi ernaast zou dat moeten lukken. Als je de kabels tenminste goed monteert. Een kortsluiting tot gevolg! Gelukkig geen aanwijsbare schade aan het systeem dus nog maar eens geprobeerd. En nu liep de grote 2 pitter in een keer. Met Wim voorop ging de route deze keer richting Frankrijk. Een mooie route door Luxemburg (weer langs dat plaatsje Wilz) met mooie brede stuurwegen waar iedereen lekker rustig op zijn plekje in de groep van het landschap kon genieten. Vlak voor de Franse grens nog even gestopt voor een paar foto's en toen naar een Frans dorpje om een bakje koffie te drinken. En een bakje koffie bestellen dat lukt nog wel, m aar als je door een Française wordt aangesproken die absoluut niet wil weten dat je geen Frans verstaat wordt het ander koek. Of niet Wim? Dat Frans zouden we later toch nog hard nodig hebben evenals de broodjes die Wim en Janny bij de plaatselijke boulangerie wisten te bemachtigen. Die ging daarna gelijk maar dicht, want zo'n bestelling hadden ze in tijden niet in een keer verkocht. En verder ging het. Richting Montmedy Haut http://nl.wikipedia.org/wiki/Montm%C3%A9dy Van een afstand een indrukwekkend beeld die voor Wim aanleiding was hier even binnen te rijden. Een vestingstadje die tot en met de eerste wereld oorlog nog een garnizoen bezat en van grote betekenis is geweest in deze streek. Nu een niet onderhouden vesting met een tiental inwoners. En hier sloeg het noodlot toe. Janny komt heel lelijk ten val doordat ze struikelt over de smeedijzeren ketting die op de foto te zien is. Haar arm is gebroken en met de ambulance wordt zij naar het ziekenhuis in Verdun gebracht. We gaan met z'n allen de ambulance achterna naar het ziekenhuis in Verdun en wachten daar tot er meer duidelijkheid is over de aard van de verwondingen. De broodjes, net nog door Janny gekocht, brachten nu uitkomst voor de wachtenden. Zo rond 18:15 uur kwam Wim weer naar buiten. Janny had een breuk in de bovenarm direkt onder de knobbel die in de kom van de schouder ligt. Ook waren er nog twee splinters van dat bot afgebroken. Een operatie moest dit weer repareren. En ze kon dus onmogelijk weer mee terug. Na veel overleg met Eurocross en ANWB was het niet echt duidelijk wat die voor Janny en Wim konden betekenen en dus besloot Wim mee terug te rijden naar het hotel om de volgende morgen met de spullen van Janny weer naar Verdun te rijden. Uiteindelijk is Janny donderdags geopereerd en zondags door Wim naar Apeldoorn vervoerd waar ze verder moet revalideren. Janny heel veel sterkte! Uiteindelijk moesten we dus weer terug naar het hotel en niemand van de GPS bezitters had veel zin om voorop te rijden. Is ook niet altijd makkelijk en dat zou vanavond zeker blijken. Jack was de gelukkige en met een lekker gangetje togen we richting Dasburg, nog zo'n 180 km. Beetje doortuffen dus! Soms ging het voor een aantal wel wat te hard! Met excuses heren! Vooral in het donker, zonder noemenswaardige straat verlichting was het soms een hele toer om de weg te blijven volgen. En vooral de laatste 10 km was de gang er wel uit. Aarden nacht en alleen maar haarspeldbochten en slecht wegdek. Tegen half tien kwamen we uiteindelijk bij het hotel aan en daar wachtte de hotelier nog met een puike warme maaltijd. Chapeau Hans! Van dag 4, de terugreis, kan ik helaas niets verhalen want die heb ik niet meegekregen omdat ik in Oberwesel aan de Rijn nog de Wijnmarkt en het vuurwerk ging meemaken.
10 september
Zo rond 09:00 uur vertrokken en bij het pompstation afscheid genomen van de groep. Wim richting Verdun en ik richting Oberwesel.
Een schitterende route met mooie stuurwegen maar wel erg koud in het begin vanwege de laaghangende mist

Onderweg nog even koffie gedronken in Zeltingen-Rachtig en zo rond 14:30 aangekomen bij Gasthaus Rheingold in Oberwesel.
Een half uurtje later kwamen ook Tineke, Ben en Yvonne aanrijden.

Na een heerlijk verblijf in Oberwesel met als afsluiting het mooiste vuurwerk wat ik me kan bedenken ben ik zondag zo rond 9:30 teruggereden naar huis. Via leuke weggetjes uiteindelijk bij Ludenscheid de grote weg opgedraaid en was ik zo rond 16:00 uur thuis. Volgens de kilometerteller zo'n 1640 km gereden.
VX Drente Overijsseltocht zondag 12 oktober 2008

Voor het eerst in de geschiedenis van de VX club hadden we een toertocht zonder VX-en. De Drenthe-Overijsseltocht moest het doen met twee Honda's, een van Jack en een van Jos, die, na 2 Vx en en meer dan 150000 km, een Deauville had gekocht. Dan de Suzuki Bandit's van Wim en Joost en de BMW van Erik en een BMW van Eric zijn broer, die wat moest worden ingelopen. Een leuke clubje mensen en motoren die, na een bakje koffie bij Waanders in Staphorst zo rond 10:00 uur met wat grijs weer van start gingen. Via mooie weggetjes over leuke dijkjes toerden we via Zwartsluis, Vollenhove, Blokzijl en Ossenzijl langs de Weerribben. Lekker rustig op de weg en met uitzondering van een zeer modderig stukje weg goeie wegen met niet al te veel drempels. Vervolgens ging het via Giethoorn en Steenwijk richting Havelte, waar we een stop maakten om de Hunebedden aldaar te bekijken. Toen op naar Dwingeloo waar we stopten voor de lunch. Zo rond twee uur vertrokken we naar het midden van Drenthe via Lhee, Beilen, langs het Oranjekanaal naar Schoonloo. Om noch iets meer van de boswachterij aldaar te zien dacht Jack een leuke weggetje gevonden te hebben, maar dat liep helaas dood in het bos. Via de grote zandwinning tussen Schoonllo en Eeserveen, via de Kiel naar Schoonoord. Even getankt bij de plaatselijke witte pomp en op naar het volgende Hunebed. De D-50 en D-51 bij Sleen. Via Gees, Zwinderen en Hollandscheveld gingen we, nu onder een waterig zonnetje, weer richting Overijssel, waar we rond 16:45 uur weer in Staphorst neerstreken. Nog een bakje koffie samen en toen maar weer op huis aan. Erik en Eric achterlatend die nog even bleven eten. Een erg leuke tocht! Op naar de volgende: De Maas en Waaltoer in november. We zien jullie daar!
Op 11 november nog even naar de Dakar preproloog in Valkenswaard geweest.
Over de tocht erheen is niet zo veel te vertellen. Was toch bijna allemaal snelweg. Of het moet zijn dat je zo rondom Eindhoven mooi gezegend bent als je het zonder GPS moet doen. Wat een zooi daar! Je moet in ieder geval de Geografie van dat stukje Brabant een beetje in het hoofd hebben anders heb je geen idee waar je uiteindelijk terecht gaat komen.
Preproloog is leuk, maar niet meer dan dat. Even een fotootje maken van Tom Coronel en de enorme trucks bekijken. Qua race is er niets aan.


e VX Maas en Waalroute. zondag 16 november 2008
De laatste route van de VXclub van dit jaar. En weer zonder VX'en. Alleen met de Bandit van Wim de Deauville van Jos en de Sevenfifty van Jack vertrokken we rond 10:40 bij de Mac in Heeteren. Jos, de route maker, voorop, over mooie dijkjes met prachtige vergezichten langs onze grote rivieren. Eerst langs de Neder-rijn via Driel en Elden en dan via een heel klein stukje Nijmegen, langs de Waal en koffie naar Millingen aan de Rijn en Kekerdom en even Duitsland in, waar we bij Trübsche onze zorgvuldig gepoetste motoren even lekker door de bagger konden laten rijden. Glibberen en glijden over leuke Duitse landweggetjes. Weer bij Nijmegen aangekomen de Berg en Dalweg over richting Groesbeek. Bij Nederasselt steken we dan even de Maas over om in Grave even een broodje te eten. En ja, dat moet je maar doen op de zondag nadat Sinterklaas in het land is gekomen. In heel Brabant komt dan blijkbaar de Sint op zondag aan. Jos had precies op het goeie moment een lunchcafe gevonden. Tenminste dat zei de waard. "we waren de laatsten die nog wat te eten kregen want over een paar minuten loopt de tent helemaal vol?" Wij nog niets in de gaten. Maar dat duurde maar even. Heel Grave stond binnen het half uur om onze motoren heen. Ja, dat ze smerig waren wisten we ook wel, maar om daar nou allemaal naar te gaan kijken was wat overdreven. We konden onze motoren niet eens meer zien, zoveel volk stond er om heen. Ja niet om naar onze fietsen te kijken natuurlijk, maar omdat uitgerekend op dat moment de Burgemeester de Goedheiligman kwam verwelkomen. Noodgedwongen zaten we dat dus maar uit. Het was lang geleden dat ik die beste man in levende lijve had gezien. Maar na een lekker broodje bal toch maar weer verder. Terug de Maas over om langs de noordkant naar het westen te rijden. Batenburg, Appeltern (van die mooie tuinen), en weer een Sinterklaasoptocht, Maasbommel en ineens is daar dan weer de Waal aan onze rechterhand en eindigen we in Rossum voor een laatste bakje van Rossums troost. Oh nee, dat was tabak geloof ik. In ieder geval namen we hier afscheid van elkaar. Een leuke tocht van 137 km met af en toe zelfs een bleek zonnetje, met mooie bochtjes en mooie landschappen. En met de belofte contact met elkaar te houden voor een eventuele midwintertocht reden we rond 16:00 uur weer naar huis, waar vlak voor Apeldoorn een buitje zorgde voor een echt 2008 gevoel. Op naar 2009 en nog heel veel kilometers.