Zoals inmiddels gewoonte hier een verslagje van de Teutoburgerwaldtoer van afgelopen zondag. s'morgens om 08:00 uur reden wel 2 leden van de VX800 club van het parkeerterrein van de meubelboulevard in Apeldoorn naar het verzamelpunt van deze Toer in Ledden. Nou ja verzamelen! Welgeteld een ander lid had zich voor deze tocht in het Duitse Teutoburgerwoud gemeld. Maar van verzamelen was toch ook al geen sprake, want rijdend op de A30 kwam ons ineens een rood monster voorbij. Naar schatting met zo'n 160 km/u. Ineens; herkenning! Long John! Op een BMW . Waar oh waar is de Duc? We zouden het in de loop van de dag wel horen. Bij Haus Keller in Ibbenbüren - Laggenbeck, Steinfurt zou het vertrekpunt zijn dus daar reden we maar heen.
Begroeting over en weer en op naar een bakje koffie met de gebruikelijke appeltaart. Jammer dus, Haus Keller war geschlossen bis 11:00 Uhr. Natuurlijk! Eerst moest de kerk uit zijn die er tegenover lag. Och, de eerste de beste kroeg zouden we wel snel vinden. Dus de Garmins en de motoren gestart en achter de routebeschrijving aan. Maar kroegen die open waren werden op dit onchristelijk vroege uur, het was inmddels 10 uur geweest, niet gevonden. Goed! De BMW van Eric, nou ja van zijn broer, want de DUC stond al op de aanhanger voor de vakantie naar Oostenrijk, lust nogal wat als je met van die hoge snelheden vanuit het Groninger land komt sjeezen en dus werd een pompstation gevonden die ook koffie verkocht. Tenminste als de eigenaar ook water in het apparaat doet! En appeltaart had ze al helemaal niet en hebben we maar een KitKat en een Lion genomen. Inmiddels hadden we de de eerste kilometers er al opzitten. Nog niet spectaculair interessant trouwens. Beetje saai zelfs! Maar dat werd alras beter. Onvermoede mooie bochten en hoogteverschillen werden afgewisseld met kleine ruilverkavelingsweggetjes met erg veel split! (waar heb ik dat meer gezien dit jaar!) Helaas heeft de plaatselijke wegbeheerder gemeend bij elke leuke bocht een snelheidsbeperking te moeten plaatsen. Snelheden boven de 50 km/u werden zelden gehaald. Er was zelfs een gedeelte bij, de K314 tussen Niewedde en Vehrte, die op zaterdag en zondag voor motorrijders gesloten was. Das haben wir naturlich nicht gewüsst. Wir sind Holländer! Maar goed daar kwamen we zonder kleerscheuren doorheen. Wel zaten een paar kilometer verder een groepje Polizisten op een muurtje. Zo aandoenlijk! En een stond erbij met zo'n soort stopbordje. Niet voor ons gelukkig! Nog weer even verder, net in een paar interessante bochtjes waar je weer eens maar 50 mocht, werden we door tegemoet komend verkeer gewaarschuwd voor een snelheidsmeting. Nou ja, zolang de Duitsers lekker van voren blijven knippen hoeven wij motorrijders alleen maar lief terug te zwaaien. Gelukkig hebben we nog geen kenteken aan de voorkant! Totdat Minister Heurlings dit stuk heeft gelezen en dit doorbrieft aan zijn Europese collega's die er vervolgens een Wet van maken om ook motoren een kenteken aan de voorkant te geven. Intussen was het tijd voor de lunch geworden en zochten we een gelegenheid om onze koffiebehoefte op peil te krijgen. Ah, daar was Hotel/Restaurant Lindenhof. Leuk terrasje, in de schaduw van een boom! Heerlijk! Eric moest binnen alleen wel even zijn charme in de stijd gooien om ook nog bediend te worden. Maar ja, sie hat sich entschüldigt! Er was een gezelschap binnen en ze was erg druk. Helaas was een kroketje met brood hier niet te koop en besloten Wim en ik ons maar te beperken tot een bakje koffie, die overigens nog wel gezet moest worden, want ze keek wel heel bedenkelijk toen we dat bestelden. Eric had geen brood bij zich en ging voor de nummer een op de kaart. Na ettelijke minuten, koffie zetten natuurlijk, kwam er een mooie kop soep voor Eric. "Hoort bij het menu" en "u krijgt ook nog een nagerecht" was het antwoord op Eric's vraag of hij dat besteld had. Goed, we hadden de tijd. Na een uurtje of anderhalf had Eric zijn overvloedige maaltijd tot zich genomen en konden we weer op pad. We hebben natuurlijk nog wel betaald, maar dat mocht al helemaal geen naam hebben en weet je weer dat in Duitsland bent waar de verblijfkosten toch behoorlijk lager liggen dan in andere delen van ons Verenigd Europa. Nou, van de middag is niet veel te meer te melden dan dat ik bij de morgen al heb gemeld. Al met al toch een hele leuke, afwisselende tocht waar helaas door de vele snelheidsbeperkingen het echte motorrijders stuurplezier is weggenomen. Bij het eindpunt in Leeden namen we afscheid van Eric in de wetenschap dat zijn deelname aan de meerdaagse op zeer losse schroeven staat. Jammer. Maar de mogelijke nieuwe baan en/of de zorg voor zijn broer heeft natuurlijk prioriteit! Op de kruising A30- A31 verdween Eric even snel uit ons gezichtsveld als dat hij er 's morgens in was gekomen! Wim, bedankt dat je weer eens vooraan hebt gereden, Eric bedankt voor het achteraan rijden, en ikzelf voor het schrijven van dit stukje. Wir sehen uns! Jack
